Lombok3.2

Beste allemaal,

Was bij afgelopen zondagavond gebleven met mijn verslag. Vergeten te vertellen dat we op Schiphol 104 euro moesten afrekenen i.v.m. overgewicht, niet van mij maar van de bagage. Jammer, maar we hebben dan ook een behoorlijke hoeveelheid materiaal bij ons en tangen wegen veel!
Maandagochtend tijdens het ontbijt het stukje op de website geplaatst en wat mailtjes verstuurd. Dank voor alle reacties op mijn eerste verslag. Ik kan niet naar iedereen afzonderlijk mailen omdat ik in de reacties op mijn website geen e-mailadres krijg van jullie. De collega’s van het azM kunnen mij bereiken via mijn azM-mailadres, anderen via mijn prive e-mailadres.
Maandagochtend in het huis van Novi enkele patienten gezien. ‘s Middags kwam Jantine met een groep. Jantine is een Nederlandse vrouw die hier al erg lang woont. Een geweldig mens met erg veel hart voor de zaak en de mensen hier. Vorig jaar had ik haar al ontmoet. Nu kwam ik haar stomtoevallig tegen toen we zondagavond met Farida aan het strand waren. Meteen afgesproken dat we ook “ haar mensen” zullen helpen. En dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ze kwam met een groep van 6 bromfietsen/motoren, volgeladen met patienten. En na deze groep nog een clubje. Alles bij elkaar zo’n 20 man ter controle voor Roland. Ik heb alleen maar aantekeningen gemaakt en Roland geassisteerd. Ging prima.
‘s Avonds hebben Roland en ik samen gegeten, aan het strand. Ik heb goed geluisterd naar velen van jullie, en probeer nu ook een beetje te genieten van alles hier. Roland en Farida hebben mij zelfs over weten te halen om 2 dagen mee naar Bali te gaan!! Ik voel me nog steeds slecht dat ik toegestemd heb, maar …we gaan zondag en komen maandag terug, alles is geregeld.

Dinsdagmorgen waren we al om 9 uur in het General Hospital van Mataram om met de locale kaakchirurg dr. Faulina te overleggen over patienten die zij met Roland wil opereren. Maar… de patienten waren er niet, geen rontgenfoto’s of CT-scans, alleen een paar fotootjes op een mobieltje. That’s life here! Geen probleem, patientje gebeld maar zijn moeder was ziek en niemand kon met hem naar het ziekenhuis komen, 2 uur heen en 2 uur terug. Nou dan maar de volgende dag, toch.
Op naar het ziekenhuis van Gerung (voor de trouwe volgers: mooi ziekenhuis buiten Mataram waar Farida werkt en de directeur een vrouwelijke tandarts is) Uitgebreid met de directrice gesproken en terwijl we daar waren vroeg een van de medewerksters of Roland naar een buurman van haar wilde kijken. Buurman gebeld, die kwam en heel eerlijk, ik schrok. De linkerkant van zijn gezicht is eigenlijk een groot gezwel, ongelooflijk. Ik zet geen foto’s op de website want dan slapen jullie niet meer. Roland heeft uitgebreid gekeken en gevoeld en dus foto’s gemaakt. De patient vertelde dat hij 3 jaar geleden in Australie (2 uur vliegen) in een ziekenhuiswas geweest en daar een verslag had gekregen. Kwam erop neer dat het onmogelijk was te opereren. Afschuwelijk maar Roland is dezelfde mening toegedaan na lezen van het verslag. Het probleem is dat bij ons het gezwel nooit zo groot had kunnen worden en de patient in een heel vroeg stadium, als kind, al geopereerd had kunnen worden. Hij is nu 23 jaar en sinds 3 maanden vader.

Vandaag weer om 9 uur in het GH Mataram, nu zaten de patienten te wachten. Een jongetje van 6 of 7 jaar met een tong die zeker 4 cm uit zijn mond hing en wel 2 cm dik is. Daarnaast een jongetje van 8 jaar die een enorme zwelling/tumor van zijn bovenkaak aan de voorkant heeft. Met beide kinderen had ik echt medelijden, vooral met dat eerste kind omdat bij hem de afwijking zo duidelijk zichtbaar is. Hij was met zijn oma die tijdens het consult ineens begon te huilen. Ik probeerde haar te troosten, maar volgens Farida huilde ze van geluk. Nou toen hield ik het ook niet meer droog, dat begrijpen jullie, de ene oma naast de andere!!
Roland heeft beide kinderen uitgebreid bekeken, ik heb geschreven. Daarna hebben we de kinderen verwezen voor het maken van een CT-scan wat sinds kort hier kan! Kosten wel 150 euro samen, maar nu kan Roland een goede diagnose stellen en zullen ze, zoals het er nu uitziet, beiden geopereerd kunnen worden!! Er zijn mensen die mij voor gek verklaren dat ik hier, op eigen kosten, vrijwilligerswerk ga doen. Maar ik verzeker jullie, als deze twee kinderen straks weer een gewoon leven kunnen leiden, is het voor mij iedere cent waard geweest. En daarnaast helpen we ook nog mensen met minder ingrijpende problemen.
Roland heeft aan het eind van de ochtend ook nog een jongeman met een fractuur van zijn jukbeen onder locale verdoving gopereerd. D.w.z. hij heeft de twee breukhelften weer netjes tegen elkaar aan getrokken. Klinkt misschien akelig maar de patient was binnen 15 minuten klaar! Vaak gebeuren deze operaties onder algehele anaesthesie, maar daarop kon de patient niet wachten, hij vliegt vanavond terug naar Jakarta.

Vanmiddag hebben we alle spullen uit Teloke verhuist naar een ander dorp om daar verder te gaan werken. Tot zaterdag staan de spullen in het huis van Jantine, daarna gaan ze naar Sandik.
Morgen gaan we met de vrouwenorganisatie PKK naar een dorp hier in de buurt, dit op verzoek van de governeur. Zijn vrouw gaat met ons mee. Ben erg benieuwd hoe de situatie daar is. We zullen daar in een soort praktijkje werken waar een arts dienst moet doen de eerste 3 jaar na zijn afstuderen.

Op dit moment is het bij jullie half drie ‘s middags, wij gaan zo even naar een lokaal restaurantje om nasi te eten.
Lieve mensen, hoop weer wat van jullie te horen, ik houd jullie op de hoogte, take care mede namens Roland,

Marie-Jose