Gambia 6.3

Gambia 6.3

Beste Allemaal,

Daar ben ik weer, zaterdagmorgen 7.00 uur. Voor ik vergeet wat ik gisteren allemaal heb gedaan, even een verslagje maken. Na mijn ontbijt van geroosterd brood met (zelf gekochte) smeerkaas, weer de stoffige weg met trouwe chauffeur en inmiddels vriend Essa naar LHC. Omdat je niet weet hoe slecht de weg is weet je ook niet hoelang je over de rit zult doen. De situatie hangt af van verschillende dingen: de ene keer kun je wel over een stuk nieuwe of oude verharde weg rijden, de andere keer niet, geen peil op te trekken. En als je lang over de rode zandweg moet is het een meevaller als er net een watersproeiwagen voor je is geweest. De weg is dan minder stoffig en dat kan opschieten, maar… Die sproeiwagens blijven regelmatig ergens midden op de zandweg steken omdat ze te zwaar geladen zijn, dus laten ze dan een gigantische hoeveelheid water “lopen” zodat er kleine overstromingen ontstaan waar je dan weer vertraging door hebt. Kortom; het blijft spannend en afwisselend, ook op de weg!

Gistermorgen eerst met Klaas naar de praktijk. Hij heeft in ieder geval de kapotte lamp, die onontbeerlijk is om goed in een mond te kijken, kunnen vervangen. Uiteindelijk is het hem ook gelukt om een lek in het afzuigsysteem te dichten, zij het op een onconventionele manier met kit. Maar dat is juist zo mooi, je moet hier improviseren! Zelf ben ik naar de Babylon School gegaan voor overleg met het hoofd van de school. Omdat daar geen elektriciteit was moesten we in het halletje voor zijn kamer blijven zitten met de deur open en dan komen er natuurlijk de nodige belangstellenden kijken. Geeft niets, goed overleg gehad, dinsdagmiddag terug om Mariama, een meisje voor wie ik schoolgeld betaal en die in de een na hoogste klas zit, mijn oude laptop te geven. Ik heb afgesproken met het hoofd en Mariama dat zij een keer per maand de laptop mee naar school brengt en aan het hoofd laat zien. Ik ben nl bang dat iemand haar kan dwingen het ding te verkopen of de laptop steelt. Of haar op een andere manier onder druk zet met de laptop, vul zelf maar in…

Na dit overleg ben ik begonnen in de praktijk met de behandeling van de kinderen die trouwe hulp Sarjo mee had gebracht. Kinderen van de school tussen de 8 en 10 jaar met kiespijn. Mede dankzij mijn jaren naast de kaakchirurgen maar zeker ook dankzij de dagen dat ik bij Ali heb mogen assisteren, geef ik nu plaatselijke verdoving (ik ben bevoegd om verdoving te geven, maar voelde mij niet meer bekwaam) en trek melkkiezen en tanden indien nodig. En dat was nodig, geloof me!! Wel vind ik het van het grootste belang om dit rustig te doen, voor al deze kinderen was het de eerste ervaring met tandheelkundige zorg. Dus eerst met een verdovend zalfje de plek waar je de verdoving geeft wat verdoven, even laten inwerken en dan pas de echte verdoving. Het werkte prima, behalve bij een klein meisje. Maar dat lag misschien ook wel aan het feit dat ik zoveel verdovingszalf had gebruikt omdat ze heel erg bang was, dat de kiespijn al minder was geworden en zij dus dacht dat trekken niet meer nodig was?!

Kortom, tot 5 uur gewerkt, in hotel een glas zoete, dus voor mij niet lekkere, rosé gedronken en met Ans en Herman gegeten. De hoteleigenaar nodigde ons uit voor een feestavond, maar daarvoor heb ik bedankt en ben vroeg naar bed gegaan. Nu douchen, aankleden, ontbijt en weer aan de slag!

Zondagmorgen 7 uur. Net genoten van een kop thee met een reep ontbijtkoek, lekker tuttig maar voor mij een goed begin van de dag. Dankzij buurvrouw Ans kan ik thee zetten. Zij heeft een kleine waterkoker meegebracht en die mag ik ‘s avonds lenen en zet ik ‘s ochtends voor ik vertrek weer bij hen voor de kamerdeur, geweldige regeling! Omdat de school alleen gistermorgen open was voor “ studies” waren er minder kinderen maar desalniettemin bracht Sarjo toch de nodige patiëntjes. “Studies” betekent als ik het goed begrepen heb “bijles” en alleen kinderen die dat kunnen betalen mogen daar gebruik van maken. Ook nu ging het behandelen goed, behalve bij een klein meisje. Haar super rotte melkkiesje brak af en ze spartelde zo dat ik geen kans kreeg de laatste stukjes weg te halen. Als de blijvende kies doorbreekt komen de stukjes zeer waarschijnlijk mee naar boven. Mocht ze last krijgen dan hoop ik dat ze zich meldt. Een meisje besloot, eenmaal in de stoel, dat ze maandag terugkomt, waarom juist dan heb ik maar niet gevraagd, de mogelijkheid is er. Ook was er een die een losse, gave, melkhoektand wilde laten verwijderen en dat heb ik natuurlijk niet gedaan. We hebben allemaal het ongemak van het wisselen moeten meemaken, zij dus ook. Uiteindelijk tot aan de lunch gewerkt en daarna alles goed schoongemaakt en de sterilisator aangezet. Dankzij Klaas werkt die weer naar behoren. Om 3 uur stond Essa klaar om Klaas en mij naar mijn hotel te brengen. Daar zaten Ans en Herman naar Nederland-USA te kijken en zijn wij aangeschoven met chips en een drankje. Na de wedstrijd nodigde de manager van het hotel al zijn gasten, ons dus, uit om mee te gaan naar een van de mooiste hotels hier, Coco Ocean. Hij had daar een overleg en bood ons een drankje aan. Met z’n allen in zijn luxe auto en bij Coco Ocean aan het strand genoten van een heerlijk glas witte wijn. Toen we terug naar de auto liepen zag ik een “oude bekende”, de voormalige manager van het Balafon hotel die mij verschillende keren een goede prijs had gegeven voor de kamers omdat we (JW, Toon, Roland, Cornelia) vrijwilligerswerk kwamen doen. Even met hem gesproken, hij zei meteen dat ik in CO, waar hij nu de manager is, moest komen logeren. En toen ik antwoordde dat ik dat niet kan betalen was zijn antwoord dat hij wat zou regelen. Dat contact moet ik dus zeker warm houden, makkelijk want het is hier nooit koud. Gisteravond met Annemieke, Klaas en Tineke gegeten. Vandaag vertrekt Klaas, om 11 uur overleg met Tineke over het meisjesproject en Annemieke komt misschien vanmiddag zwemmen. Vanuit mijn kamer loop ik zo het zwembad in maar heb dat tot op heden niet gedaan, vandaag zal t er zeker van komen.

Maandag 6. 30 uur. Gisteren zoals gezegd niet echt gewerkt, voelde goed en niet goed. Maar wel constructief overleg gehad met Tineke over het meisjesproject. Zij heeft al veel voorwerk gedaan, voorbeelden van het verband gemaakt, een grote groep meisjes heeft gebruikgemaakt van de verbanden en was enthousiast. Haar voorstel is om te beginnen met een groepje op de Babylon school, de directeur zal daaraan zeker zijn medewerking verlenen want van die school kwam het verzoek destijds. Dus vandaag weer even “naar school”. Na Tineke kwam Annemieke zwemmen en heb ik dus ook een plons (duiken durf ik niet meer) genomen. Heerlijk maar raar als ik bedenk dat het in NL vriest. Kreeg ook de eerste foto’s van een kerstboom binnen, zit je daar in je badpak bij 33 graden, wel lachen. Gisteravond heerlijk gegeten bij Gusto, prima Italiaans restaurant waar nogal wat, voor ons, bekende Nederlanders zaten. Erg gezellig en goed gepraat met Annemieke. Kortom, prima zondag gehad. Nu klaarmaken voor “an other day in dental paradise”

Dank aan de financiële sponsoren, ieder bedrag is welkom. Maar ook veel dank voor de reacties op mijn eerste verhaal, iedere keer weer een klein cadeautje voor mij.

Fijne Sinterklaasavond en warme groet, take care

Marie-Jose