Lombok 2.3

Senggigi, 25-10-2010
Beste allemaal,
Ons eerste verslag vanaf de locatie Senggigi. Na een lange reis, die twee uur langer duurde dan gepland omdat we niet konden landen in Lombok (het regende te hard!), waren we zaterdagmiddag om 17.00 uur hier. Nog een rit met de auto van het hotel van een half uur en toen werden we eindelijk welkom geheten door de staf van het Santosa hotel. Net zoals vorig jaar, prima kamers. Na overleg met Abdul, onze VLOK-man op Lombok en een kort diner naar bed.
Zondag hebben we Roland Böckmann en Rebecca Lembeck maar meteen in het diepe gegooid: naar Teloke en Orong. Een hartelijk weerzien met Nofi, onze steun en toeverlaat/tolk, die mee is gegaan naar het hoger gelegen dorp, Orong. Daar werden we “overspoeld” door belangstellenden en moest er naar diverse mensen gekeken worden door Roland, zie foto. De witte medicijnman kweet zich prima van zijn taak, keek zeer ernstig en vertelde de patiënt dat het been er goed uitzag, geen medicijnen nodig en dat viel natuurlijk tegen! Zeer gastvrij ontvangen door de vrouw van Suparman met een glas thee. Daarna terug naar het hotel omdat we een afspraak hadden met Dr. Faulina, de kaakchirurg, en Dr. Farida, de orthodontist. Wederom een goed weerzien en een warm welkom voor Roland. We konden snel ter zake komen en hebben uiteindelijk afgesproken om ze maandag, vandaag dus, beiden te bezoeken.
Vanmorgen begonnen op de school van Orong. Ik had een lijst gemaakt van kinderen die door Roland gezien moesten worden. We hebben foto’s gemaakt om ’s middags met de orthodontist te bespreken en diverse kinderen gecontroleerd. Van enkele kinderen was de mondhygiëne gewoon goed, dus mijn werk vorig jaar heeft vruchten afgeworpen, waarvoor dank aan alle sponsoren Na nog een huisbezoek bij Abdul Rozak, het jongetje met ernstige vorm van astma, zijn we naar het General Hospital in Mataram gegaan, naar de kaakchirurg.(Zie foto van de wachtkamer) Zij heeft ons voorgesteld aan verschillende hoge piefen en rondgeleid op de bedden afdeling. (Zie foto van de ziekenhuiskat die zich tegoed doet aan de etensresten op de gang.) Toen ontspon zich een interessant overleg tussen beide kaakchirurgen over de behandelmogelijkheden van de patiënten. Voor Roland (en mij) was het toch wel zeer bijzonder: patiënten met abcessen, zo groot als je ze in Nederland nooit ziet. Dus we hebben weer wat geleerd. Daarna terug naar de poli waar Roland in consult werd geroepen bij een patiënt met pan-faciale (dat betekent: een heleboel breuken in het gezicht) fracturen. De laatste patiënt was een vrouw van ongeveer 50 jaar met een grote zwelling van de kin. Toen er werd gezegd dat er een biopt genomen moest worden, wilde de vrouw dat niet omdat ze daarvoor geen geld heeft. En gelukkig waren wij daar, wat betekent in zo’n geval 16 euro? Kaakchirurg heeft biopt genomen, met Nederlands (Duits) advies, patiënt kon poli verlaten en volgende week terugkomen voor de uitslag, en dan zijn wij er natuurlijk ook weer bij. Na een korte lunch met duik, terug naar Mataram voor onze afspraak met de orthodontist. En dat was andere koek! Een praktijk die zo weggelopen leek uit een advertentie; alles erop en eraan, kon zo in Nederland staan. Met dr. Farida een goed overleg gehad over de mogelijkheden om samen te werken in het ziekenhuis van Gerung en in een project ergens in een bergdorpje waar as zaterdag een groep tandartsen heen gaat en waarbij wij misschien kunnen helpen. Afspraak gemaakt voor morgenvroeg 9.00 uur in het ziekenhuis van Gerung, 1,5 uur rijden hiervandaan, dus moeten we om 6.15 uur opstaan en om 7.30 uur in de bemo zitten.
Tot zover, jullie zien, het lijkt wel alsof ik niet weg ben geweest, gewoon weer verder waar ik vorig jaar gebleven was maar nu met de hulp van een echte kaakchirurg, wie heeft nu meer geluk, de mensen hier of ik?? We houden jullie op de hoogte, zorg goed voor jezelf en voor elkaar, tot de volgende keer,
Marie-José en Roland