Terug in Nederland, besteding van sponsorgeld, 10

Beste allemaal,
We zijn nu ruim een week terug en ik sta weer met 2 benen op Nederlandse bodem en in het leven hier. De laatste dag op Lombok verliep toch nog anders dan verwacht. Nofi, de assistente, besloot om de verstandskies niet te laten verwijderen omdat ze bang was er teveel last van te hebben de rest van de dag. En dat wilde ze niet omdat het onze laatste werkdag samen was. Een wijs besluit. Dus op naar het Islamic Hospital om Abdul Razak op te halen. Dat feestje ging niet door omdat de arts het nog niet verantwoord achtte om de patiënt te ontslaan. Sorry, weer tranen bij mij omdat ik me zo hulpeloos voelde en het kind dus achter moest laten. De moeder liet het allemaal gelaten over zich heen komen maar was wel blij met het geld dat ik haar gaf om eten te kunnen kopen. Eenmaal thuis kreeg ik een mailtje dat Abdul Razak vrijdags naar huis had mogen gaan, na het betalen van de rekening zo'n 100 euro. Voor daar een enorm bedrag, het general hospital is ontzettend veel goedkoper, maar ook viezer, zeker bij de Eerste Hulp. Ben dus blij dat ik dit, namens jullie, heb kunnen betalen. In een mailtje dat ik vandaag ontving meldt Nofi mij dat het goed met Razak gaat. Wel die laatste ochtend met Nofi naar het ziekenhuis geweest om afscheid te nemen van de kaakchirurg dr. Faulina. Meteen beloofd dat ik volgend jaar terugkom, en daar kijken we alle twee naar uit (de kaakchirug en ik!) De laatste middag inderdaad besteed aan het uitdelen van bekers met tanpasta en tandenborstels. Had ik toch nog te weinig, maar dat zou Nofi oplossen. Daarna alles in de koffers gepropt en na een snelle douche op weg naar het vliegveld. Daar stond "het halve dorp" al op ons te wachten om onder tranen afscheid te nemen. Ik heb me wat afzijdig gehouden van de mannengroep en met Nofi en nog een andere vrouw de laatste dingen doorgenomen. Ik heb er alle vertrouwen in dat zij tweetjes hun best zullen doen om de mensen daar te helpen nu ik weg ben. Ze weten ook dat ze een beroep op mij kunnen doen als er zich iets voordoet. Van een erg verdrietige Nofi afscheid genomen, zelf natuurlijk ook in tranen. Prima reis gehad, 2,5 uur naar Singapore. Overstaptijd van 2 uur en toen naar Nederland, zo'n 12 uur vliegen. Dankzij een slaaptabletje wat geslapen, dus redelijk uitgerust geland. Tot onze grote verrassing stond Jaap op het vliegveld te wachten met Storm! Ze waren al om 5.00 uur vertrokken en net op tijd op Schiphol waar wij om 6.00 uur landden. Heerlijk om hen weer te zien. Met Jaap mee naar Heukelom/Oisterwijk en daar wachtte de volgende verrassing: Heske en Bas kwamen daar ook naar toe. Echt geweldig om alle schatten bij elkaar te zien. Storm herkende Opa en Oma meteen en Ryder was in 1 maand tijd al weer gegroeid en lachtte super lief. Echt een geweldig besluit van de reis. Om 12 uur waren we, opgehaald van het station in Sittard door buurman Wil, weer terug op honk. Meteen begonnen met de was et cetera. Daarna douchen en naar AH. En heel eerlijk: ik heb weer genoten van alle luxe die we hier hebben. Ik schaam me er niet voor, ik ben me ervan bewust hoe goed we het hier hebben en dat maakt ook dat ik het op Lombok aankan om hard te werken. Dat moet ik hier nu ook omdat ik extra werk op het secretariaat van de afdeling doe. Met plezier want dat betekent dat ik wat extra's verdien en dus kan sparen voor de volgende reis naar Lombok.
Nu een overzicht van het geld dat ik, namens jullie, heb besteed.
Ik heb 450 bekers, +/- 300 tandenborstels (had er wat in Nederland gekregen en er waren er nog die Corry had gekocht) en tubes tandpasta gekocht. Heb 4 dozen handschoenen gebruikt en 5 liter alcohol (om instrumenten in te leggen, niet om te drinken!!) De grootste uitgave in een keer was voor en tandsteenverwijderapparaat (250 euro) dat ik daar helaas maar twee keer heb kunnen gebruiken, maar dat opgeborgen is en dat volgende keer zeker heel erg goed van pas zal komen. Verder heb ik diverse mensen wat nieuwe kleren kunnen geven, medicijnen betaald voor diverse patiënten en natuurlijk de behandelingen betaald bij de kaakchirurg, de KNO-arts en in de ziekenhuizen. Daarnaast heb ik natuurlijk Nofi betaald, en ze is iedere cent van de 150 euro waard geweest, zonder haar had ik niets kunnen beginnen. Alles bij elkaar had ik 2515 euro gekregen van jullie. Daarvan heb ik 1668,36 euro besteed. De resterende 846,64 wil ik graag in 2010 gebruiken als ik weer ga, hopelijk heeft niemand daar bezwaar tegen?! Mocht iemand een meer gedetailleerd overzicht van de uitgaven willen, dan kan dat natuurlijk, ik heb alles opgeschreven, laat het dan maar weten per mail of telefonisch. Voorlopig is dit mijn laatste verslag. Ik zal Gidi vragen er nog wat foto's bij te doen, altijd leuk. Maar het belangrijkste komt nu: nogmaals allemaal zo heel erg bedankt voor al jullie steun, dank dat ik namens jullie een druppeltje op een gloeiende plaat mocht laten vallen, het zou (denk ik) voor Abdul Razak wel eens het verschil tussen leven en dood geweest kunnen zijn. (want naast zijn zware astma-aanval had hij ook een ernstige longontsteking) Ik houd jullie op de hoogte als ik nieuws krijg uit Lombok en natuurlijk horen jullie weer allemaal van mij als ik weer ga. Voor nu: zorg goed voor jezelf want dan kun je dat ook voor elkaar doen, heel veel liefs
Marie-José