Gambia 6.4

Gambia 6.4

Beste allemaal,

Dinsdagochtend en mijn iPad doet niet meer wat ik wil. Het toetsenbord werkt niet meer dus moet ik nu de toetsen op het scherm gebruiken. Even wennen maar dit is Gambia dus is aanpassen aan de omstandigheden en mogelijkheden heel gewoon.

Gistermorgen een karig ontbijt “genoten”, 2 sneetjes raar zoet brood met boter en thee die naar koffie smaakte en ik dus niet gedronken heb. Dankzij Ans had ik al een beker thee gedronken in mijn kamer en water is hier genoeg in flessen. Bij LHC was het toch een beetje vreemd dat Klaas er niet meer was, dus geen gezellig praatje voor het begin van de dag in de praktijk. Wel natuurlijk een fijn idee dat alle apparatuur weer werkt, dus maar meteen begonnen. Mijn eerste patiënt was Nelleke die vlak voor haar vertrek uit NL 2 vullingen had verloren. Aan mij de eer om die weer te leggen, en dat is gelukt, zij het dat ze me gisteravond liet weten dat er, bij het eten van een plakkerig snoepje, weer een was uitgevallen. Morgen dus een tweede poging, want vandaag werkt ze niet. Na Nelleke kwam Christy, ook een Nederlandse die hier op bezoek is bij een van de LHC stagiaires. Zij had vlak voor vertrek naar Gambia 3 verstandskiezen laten verwijderen en aan beide kanten in de onderkaak had ze pijn. Verbaasde me niet toen ik keek, behoorlijk ontstoken. Waterstofperoxide en, na overleg met Ali, antibiotica. Fijn dat ik ook haar kon helpen en mooi dat zij betaalt, dat is dan weer goed voor LHC.

En intussen zat Sarjo met 5 kinderen rustig te wachten. En ook deze keer gingen de behandelingen voorspoedig. Geen enkel kind huilt en dat zie ik maar als positief. Sommige kinderen hebben in voorgaande jaren al eens in de stoel gezeten, herinneren zich mij, en komen toch terug!

Kort bezoek aan de school om af te spreken dat we woensdagmorgen van start gaan met het meisjesproject. Tineke, 4 oudere schoolmeisjes, een lerares en ikzelf zullen gaan bespreken hoe we met dit project kunnen starten op deze school. Dan ook kijken of er werkende naaimachines zijn, altijd een dingetje hier; iets is er wel, maar werkt t ook?!

Na de lunch verder in de praktijk en om 4 uur terug naar hotel, voor mij wat vroeg maar ik deelde gisteren de taxi met Nelleke en zij verlaat LHC altijd rond die tijd. Voordeel was wel dat ik nog kon gaan zwemmen (voor t eerst sinds ik hier ben) toen ik bij t hotel kwam. Gisteravond tijdens het eten bij Cassy’s overleg gehad met dr. Hassan Azadeh (zie voor info vorige verhalen). Nu snel aankleden en ontbijten, om 9.30 uur weer patiëntjes.

Woensdag 6.00 uur. Dat was weer “ volle bak” gisteren. De nodige patiëntjes, een NL mevrouw voor behandeling, ontvangst van de Engelse arts en zijn vrouw die tandarts is (zij blijven 3 maanden) weer overleg op de school met overdracht van de laptop aan mijn “sponsorkind” (22 jaar, een na laatste jaar op school, super intelligent maar kon jaren niet naar school omdat er geen geld was). Al met al hard gewerkt maar ook genoten van de kinderen die tevreden en zonder pijn de praktijk verlieten. Pas na zessen in het hotel en om zeven uur met Ans en Herman aan tafel, buiten op het terras, terwijl er in NL op sommige plaatsen sneeuw ligt! Wel om 19.00 uur gezeten maar pas om 20.00 uur te eten. Alles wordt “vers” bereid en smaakt prima. Na het eten zijn A en H een voetbalwedstrijd gaan kijken en ik ben, na een beker thee, naar bed gegaan. Beetje vroeg, dus ook een beetje vroeg wakker. Geeft niets, heb ik tijd om verslag uit te brengen. Malan, de jonge Engelse tandarts, gaat vandaag beginnen, ik heb al de nodige patiënten op haar programma staan en zal haar assisteren. Ga daarom proberen de afspraak over het meisjesproject te verschuiven naar morgen. Dat zal waarschijnlijk voor Tineke ook beter zijn want die meldde zich gisteren ziek en kwam daarom niet klaverjassen met Ans en Herman. Aan mij hebben ze niets, heb geen idee hoe dat kaartspel gaat.

Ik denk dat ik inmiddels zo’n 30 patiënten heb gezien, niet allemaal behandeld, maar een groot deel wel. Niet echt veel, maar ik neem ruim de tijd om de kinderen op hun gemak te stellen, rustig te behandelen en ze even bij te laten komen van hun eerste tandheelkundige behandeling. Ze krijgen allemaal een tandenborstel, de tandpasta is helaas bijna op, en de een wel een tube en de ander niet, dat kan natuurlijk niet. Vanaf vandaag zal ik zelf waarschijnlijk niet veel behandelingen meer doen maar ik hoop Malan op de rails te krijgen voor haar werk hier. In het korte gesprek dat we hadden vertelde ze dat ze al/pas 2 jaar tandarts is, maar we waren het erover eens dat gezamenlijk we heel ver kunnen komen met die bijna 48 jaar van mij erbij!

Gistermiddag heeft Annemieke ook het schoolgeld betaald van de donaties die door sommige van jullie zijn overgemaakt op het rekeningnummer van de St. Humanitaire Hulp Gambia. Ik heb het allemaal gezien en gecontroleerd en het klopt. Nogmaals dank daarvoor.

Dit is het weer, dank voor jullie steun, in welke vorm dan ook, warme groet, take care

Marie-Jose