Lombok3.3

Lombok3.3
Beste allemaal,

Maar meteen beginnen aan een nieuw hoofdstuk in de continuing story die Lombok heet. Vanmorgen vroeg wakker, 5 uur, en begonnen met de grote aluminium kist die Roland heeft gekocht, in te pakken voor vandaag, donderdag.
Die kist is erg handig, al onze tandheelkundige spullen kunnen er in zonder dat er iets beschadigt. Vandaag zijn we voor het eerst naar een nieuw dorp gegaan, aangewezen door de gouverneur himself.
Omdat ik nog wat tandenborstels en schoonmaakspul wilde kopen waren we 15 minuten te laat in Perampuan. Er stonden al enkele mensen te wachten, helaas geen patienten maar genodigden! Er was, en dat wisten wij niet, eerst een officiele bijeenkomst van de vrouwenorganisatie PKK die ons werk in de betreffende regio organiseert. De dorpshoofden en allerlei andere belangrijke mensen waren aanwezig. Wij moesten achter tafels vooraan gaan zitten en zo kon de menigte ons aanschouwen. Er werden toespraken gehouden, ongetwijfeld erg lovend, maar wij konden er natuurlijk geen touw aan vast knopen. Uiteindelijk mochten/moesten Roland en ik ook nog wat zeggen, wat door Farida werd vertaald, en toen konden er nog vragen worden gesteld. Inmiddels was het bijna 11 uur en hadden we nog geen patient gezien. Dat gebeurde natuurlijk wel, maar eenmaal in de “tandartsenpraktijk” was er geen water! Ongelooflijk, we konden onze handen niet eens wassen. Thank God voor Dettol en handschoenen!
De eerste patient was een man van 50 met nog enkele stompjes in zijn mond en wat totaal verrotte tanden. Roland besloot om de hele onderkaak schoon te maken, dus verdoving, alles helemaal volgens ons boekje. Maar hier lezen ze duidelijk een ander boekje. De verbazing was groot dat er in zo’n korte tijd zoveel tandheelkundige ellende opgeruimd kon worden en binnen het uur kreeg Farida telefonisch bericht van een of andere gezondheidsdirecteur dat trekken mocht maar niet zoveel tegelijk!! Dus moesten we terugschakelen naar Lombok werksnelheid en heeft Roland uiteindelijk nog slechts een stuk of 6 kiezen, of wat daarvan over was, getrokken. Met veel plezier heb ik geassisteerd en op die manier laten zien dat het reinigen van instrumenten erg belangrijk is. De lokale tandarts zat erbij en keek ernaar.

Na de lunch hebben we nog een kastje verhuisd naar Jantine en bij haar even wat gedronken. Toen snel terug naar het hotel, wat baantjes zwemmen en daarna optutten om, natuurlijk met Farida, naar een trouwerij in Balinese stijl te gaan.
Geweldig wat we daar zagen. Iedereen heel mooi gekleed, en het bruidspaar zag er geweldig uit in hun traditionele kledij. De bruid droeg een gouden hoofdtooi, hopelijk zijn de foto’s gelukt dan kunnen jullie er ook van mee genieten. Iedereen ging in de rij staan, wij ook, om het bruidspaar en wederzijds ouders geluk te wensen. Geen gekus of handenschudden, maar heel licht elkaars handen aanraken en een kleine buiging maken. Goed idee, wel zo hygienisch in deze warmte. Als cadeau hadden we bij binnenkomst een enveloppe met geld in een mooi gedecoreerde doos gedaan. Voor alle gasten was er ook nog heerlijk Indonesisch eten. Al met al een bijzondere ervaring.
Nu zitten Roland en ik te werken. We hebben net een lijstje gemaakt van de patienten die we volgende week woensdag- en donderdagochtend gaan behandelen in de praktijk van Farida. Dinsdag gaat Roland, samen met Faulina (de kaakchirurg), de 2 jongetjes opereren waarover ik in mijn vorig verslag al sprak. Aanvankelijk zou ik daarbij zijn, maar ik ga nu naar de nieuwe dorpen, dat is effectiever.
Tot zover voor vandaag, morgen verder.

Inmiddels is het al zaterdagmiddag, dus praat ik jullie even bij over gisteren en vandaag.
Gistermorgen in een van de vijf dorpjes die samen Perampuan vormen, controles gedaan. Alles stond goed georganiseerd klaar toen ik aan kwam. Tafel, stoel voor mij en voor de patient en krukjes voor de wachtenden. Farida moest meteen terug naar het ziekenhuis van Gerung dus ik mocht het op eigen houtje doen. En het was geweldig! Met hulp van een groep studenten die dit als een soort maatschappelijke stage zien en goed Engels spreken, heb ik 40 controles gedaan tussen 9 en 12 uur. Maar ook veel grapjes gemaakt en na afloop genoten van een soto ayam, een overheerlijke kippensoep, door een van de vrouwen in het dorp zelf gemaakt. Echt geweldig!
Daarna door het halve dorp uitgezwaaid en op weg naar Jantine om bij haar wat patienten uit haar dorp te behandelen. ’s Ochtends was mijn stoel al bij haar afgeleverd en die stond nu klaar in de mooiste praktijk die iemand zich maar kan wensen: op het overdekte terras met uitzicht op de rijstvelden en de bergen, zo’n spectaculair uitzicht heb ik nog nooit in een praktijk gezien of zelf gehad. Heel wat anders dan de 4 muren van de behandelkamer in het azM.
Met ontzettend veel plezier heb ik 5 jonge meiden geholpen, bergen tandsteen verwijderd, maar om zes uur ’s avonds zagen ze er allemaal piekfijn uit. Meiden dankbaar en ik dus erg blij. Toen nog een controle van de tuinman van Jantine. Die wilde eerst niet maar kwam langzaam maar zeker steeds dichterbij terwijl ik aan het werk was. Uiteindelijk vroeg hij zelf of ik ook naar zijn gebit wilde kijken. Het gebruikelijke verval, helaas.
Gisteravond met Jantine, haar aangenomen zoon Homes en Nofi gegeten bij Marcus. Marcus woont ook al 17 jaar hier, komt oorspronkelijk uit Brig, Zwitserland. Gezellige avond en voor twee keer niks gegeten en gedronke, alles klaargemaakt door een echtpaar dat voor Marcus werkt. Op de brommer heen en terug, dat is op zich al een avontuur hier. Daarna opgehaald door Arman, de prive chauffeur van Farida.

Vanmorgen iets vroeger begonnen in dorp nummer 2 of 3, dat weet ik eigenlijk niet meer, van Perampuan. Minder goede organisatie, het leek wel een Poolse landdag. Wat een duwen, trekken en gekakel, ik denk dat er op een gegeven moment wel zo’n 60 man om me heen stonden. Zal proberen de foto’s die gemaakt zijn hier bij te voegen, maar moet ze nog aan Farida vragen. Wel hadden de studenten alles snel onder controle. Wie gecontroleerd wilde worden moest zich melden bij de een, die maakte een lijst, de ander schreef naam en leeftijd in mijn schrift en nummer 3 riep met zeer luide stem wie er aan de beurt was. Een andere studente heeft, aan de hand van de posters die ik vorig jaar heb laten maken, de kinderen en hun moeders uitleg gegeven over poetsen en gezonde voeding. Alles bij elkaar een geweldig spektakel, waar ik eigenlijk ook wel van genoot omdat het aangaf dat iedereen graag in zijn mond wilde laten kijken. Of het was omdat men besefte dat goede mondhygiene belangrijk is, ik denk het niet, misschien vooral om zo’n raar mens in een witte jas van dichtbij te zien en een tandenborstel te krijgen. Geeft allemaal niets, het was heerlijk om te doen. Alles bij elkaar 71 controles gedaan, zowel volwassenen als kinderen. Lijst gemaakt van de meest urgente gevallen, die zijn volgende week voor Roland.
Na afloop thee gedronken, d.w.z. het eerste glas bevatte meer suiker dan thee, en ook al vonden ze het allemaal raar, ik kreeg met liefde en (veel) plezier, want wie drinkt er nu thee zonder suiker?!, een glas ongezoet thee. Erg lekkere koekjes erbij, even nagepraat en wederom een hartelijk afscheid.
Na een snelle lunch met Farida opnieuw tandenborstels en tandpasta gekocht. De lading die ik vanmorgen had aangeschaft was bijna helemaal op. Vooral veel tandenborstels voor kinderen, maar dat is natuurlijk ook de beste investering.
Net even gezwommen en aan het zwembad wat liggen dutten, straks eten met Farida in Sengiggi.
Zondagmorgen, 7.30 uur. Eten was erg lekker, Keysha, Farida’s dochter was er ook bij, leuk zo’n prinsesje van 8 jaar! Na het eten zouden we Roland ophalen die terug kwam van 2 dagen Jakarta. Maar zijn vlucht was 1 uur vertraagd, dus heeft hij de auto van het hotel genomen. Nu nog snel ontbijten en dan op naar Bali.
Liefs en groeten, take care

Roalnd en Marie-Jose