Gambia 7.4

Beste Allemaal.

En nu is het donderdagavond, 11 mei. Bijna zit ook dit avontuur er weer op, morgen nog enkele uren werken en dan terug naar het vader/moederland. Eigenlijk valt er weinig nieuws meer te vertellen, we hebben de laatste dagen hard gewerkt en zullen dat morgen ook nog doen. Tot nu toe hebben we 51 schoolkinderen behandeld. Voor hen betaal ik, dankzij de sponsoren, een bedrag aan LHC. Andere patiënten betalen eerst om geregistreerd te worden en daarna voor de behandeling. Alles bij elkaar nog geen 2,20 euro. Dat bedrag komt helemaal ten goede aan LHC, we gebruiken immers hun praktijkruimte en slurpen energie omdat we de airco aan hebben. Daarnaast vragen natuurlijk de behandelunit en de sterilisator de nodige stroom.

In totaal hebben we 43 volwassen behandeld, soms was het een eenvoudige extractie of het verwijderen van (veel!) tandsteen, vaak waren de extracties in mijn ogen moeilijk, maar gelukkig voor Roland niet! Wat ik zelf erg fijn vond was dat Roland mij de kinderen liet behandelen, en dan met name degenen die bang waren. Geweldig om te doen en ze na behandeling zonder angst de kamer te zien verlaten. Daar doe ik het voor!

Ik had 2 iPads meegekregen en die heb ik op de school achtergelaten. Op die manier kunnen meer kinderen kennismaken met deze dingen en zijn er niet 2 gelukkigen maar heel wat meer. Daarnaast heb ook weer een lijstje gekregen van kinderen die een sponsor nodig hebben om op school te kunnen blijven. Dankzij jullie kan ik dat regelen.

Nu hebben we een afscheidsetentje met Annemieke, maar ze weet dat ik terugkom, zeker in november.

Inmiddels is het vrijdagmiddag kwart over drie, over 3 kwartier worden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Vanmorgen nog de nodige patiënten gezien, vanmiddag niet meer omdat Felix, de Cubaanse tandarts die hier 2 middagen in de week is, ineens arriveerde. Hij was 2 weken niet geweest omdat hij vader is geworden. Zijn assistente viel ook plotseling binnen. Haar hebben we nogmaals uitgelegd wat de taken van een assistente zijn, maar of het tot haar is doorgedrongen???

Gisteravond ging het toch weer fout met mijn darmen, maar een paar Imodium en droogbrood doen wonderen. Ik zal de vliegreis wel doorkomen, hoop ik. We hebben ons de luxe veroorloofd en stoelen geboekt, achter elkaar bij het raam. Op die manier hopen we te kunnen slapen want we vertrekken hier om 19.30 uur lokale tijd, hebben een stop van 1 uur in Dakar, Senegal en vliegen dan door naar Brussel waar we om 5.00 uur hopen te arriveren.

Vanmorgen ook nog bij de school geweest waar 2 stagiaires van een Nederlandse Pabo een lokaal hebben ingericht waar de meisjes van de school leren hoe ze maandverband moeten maken. Geweldig ziet het er uit, hopelijk blijft dat zo, maar ik vrees met grote vrezen. Met sponsorgeld heb ik weer voor 17 kinderen het schoolgeld kunnen betalen. Daarnaast kleinere uitgaven voor medicijnen. Voor de behandeling van de kinderen van de Babylon School, in totaal 57 heb ik 100 euro gebruikt. Bij LHC is een “ fonds” waaruit de behandeling wordt betaald voor patiënten die dat echt niet kunnen. Daar heb ik 250 euro ingestopt. En last but not least heb ik de laptop die ik mee heb gekregen gedoneerd aan de school zodat het onderwijzend personeel die kan gebruiken. Ik denk dat op deze manier veel mensen er gebruik van kunnen maken en de schoolkinderen er uiteindelijk ook wat aan hebben.

Het is de hoogste tijd dat ik me ga omkleden voor de reis, ik heb zo lang mogelijk gewacht want al die laagjes over elkaar is wel warm, maar morgenvroeg zeker nodig. Ik begin nu met een hemdje en een bloesje op een dunne broek. Daar komen morgen 2 vesten en een grote sjaal bij, dat moet genoeg zijn.

Dank voor al jullie steun, in welke vorm dan ook, het is altijd weer fijn om de reacties op mijn verhaal te lezen.

Lieve, warme groet uit Gambia, take care

Marie-Jose