Gambia 5.7

Gambia 5.7

Beste allemaal,

Mijn 5^de Gambia avontuur zit er al weer enkele dagen op en ik ben jullie nog een kort verslag schuldig van onze laatste dagen daar.

Ik was bij zondagochtend gebleven en had jullie al gemeld dat we met de GG2 naar de markt in Serakunda zouden gaan. Voor mij hoefde dat niet zo, maar toen we er eenmaal waren en ik het enthousiasme van de GG2 zag, vond ik het ook leuk. We hebben er een paar uur rondgelopen en voor de dames een omslagdoek gekocht die ze bij het zwembad kunnen gebruiken. Er is natuurlijk van alles te zien en te beleven op zo’n markt. We hebben o.a. een neptand gekocht, maar die niet laten plaatsen! Het is gewoon een metalen, de verkoper beweerde dat het zilver was, hulsje dat je om een voortand kunt klemmen. Voor een Gambiaan misschien het toppunt van schoonheid, voor ons een rariteit. Een echte kroon waarderen we natuurlijk zeer, maar dit deed ons tandheelkundige hart geen plezier. Ik heb één hulsje gekocht zodat de GG2 dat te zijner tijd op de opleiding kunnen laten zien als ze verslag doen van hun Gambia stage. Er is ook een groot deel van de markt waar groenten en fruit worden verkocht en daar hebben we ook met plezier rondgekeken. Toen we bij de visafdeling kwamen heb ik onze chauffeurs en beschermheren Essa en Max gevraagd of we rechtsomkeert konden maken, enkele GG2 werden wat witjes om de neus!

Na de markt hebben we nog een bezoekje gebracht aan een typisch toeristen-openlucht-winkel waar batikdoeken en houten beeldjes verkocht worden. Daarna nodigden de GG2 Roland en mij uit voor een lunch, feestje dus!! En na de heerlijke lunch zijn we met Femke en Britt gaan zwemmen in het privé zwembadje voor mijn hotelkamer. Heerlijk, drankje erbij en over van alles en nog wat gesproken. Zo leuk en interessant om met jonge mensen te praten! Shanna en Terra hebben zich toen gebogen over werk dat ze voor de opleiding wilden doen.

Om 20.00 uur hadden Roland en ik een afspraak met dr. Hassan Azadeh. Hij maakte ons een compliment dat we op het hoogste niveau contact hadden gelegd met het universiteitsziekenhuis. Maar tevens waarschuwde hij ons dat de molens ook in Gambia langzaam, zeer langzaam soms, malen. Hij drukte ons echter op het hart om door te zetten en samen te werken met de universiteit. En dat zullen we zeker doen, ook al zal het nog enige tijd duren voor er een resultaat is. Intussen blijf ik natuurlijk gewoon tandheelkundig actief.

Maandagochtend hebben we na het ontbijt uitgecheckt bij het hotel. En, zoals te verwachten, kwamen er toen nog vragen van personeel om hulp, echt bij het scheiden van de markt. Wie zich die dag vóór 16.00 uur kon melden had nog kans op behandeling, maar daarna echt niet meer. Toen we bij de kliniek aankwamen stond er al een behoorlijke rij patiënten te wachten en dus zijn we maar meteen begonnen. In een kamer stonden Terra, Shanna en ik, in de andere Roland, Femke en Britt. In kamer één (bij mij) werd de diagnose gesteld en werden, indien nodig, melktanden en kiezen getrokken. Voor het trekken van blijvende (in dit geval dus niet lang meer) tanden en kiezen moest men in kamer twee zijn. Het liep als een trein en we hebben uiteindelijk die dag nog 25 patiënten van de pijn af geholpen. Maar toen was het ook echt genoeg. We hebben opgeruimd, maar mochten van de GG2 ook veel laten liggen wat zij verder zouden afwerken. Daarnaast heb ik LHC betaald voor de door ons behandelde patiënten. Sinds begin dit jaar is behandeling door ons niet meer gratis, iets waarvoor ik wel een beetje begrip heb. We maken gebruik van de faciliteiten van het ziekenhuis en dat kan iedere dalasi gebruiken. Dankzij sponsorgeld heb ik 400 € kunnen geven, wat neerkomt op ongeveer 6 € per patiënt. Voor een Gambiaan erg veel geld en daarom gaan ze niet of veel te laat naar de tandarts. Gelukkig hebben we deze mensen kunnen helpen, dank aan de sponsoren!! Opvallend was dat er, nu de school weer open was, ook kinderen kwamen die we vorig jaar al behandeld hadden. Blijkbaar was de ervaring toen niet slecht geweest en wilden ze ook nu van hun tand/kiespijn af.

Om 17.30 uur, twee uur voor vertrek, waren we op het vliegveld. Daar ging het inchecken verbazingwekkend snel, dus hebben we ruim anderhalf uur gewacht voor we konden boarden. Op tijd vertrokken en eerst een korte vlucht naar Dakar, Senegal. Toen daar het vliegtuig helemaal vol was geladen en we weer vertrokken was de resterende vliegtijd nog 5,5 uur. De grootste uitdaging voor mij kwam toen we op Zaventem waren. Met een toch nog zwaar koffer naar het station waar ik tot de ontdekking kwam dat de trein die ik moest hebben pasdrie kwartier later zou vertrekken. Jammer dan, kaartje tot Luik gekocht bij een automaat, naar Maastricht/Sittard ging niet. Ik was eenmaal in de trein de eerste die gecontroleerd werd, 6.40 uur, en kreeg te horen dat ik met het kaartje dat ik had pas ná 9.00 uur in had mogen stappen. Dat stond er in hele kleine lettertjes wel op maar had ik natuurlijk met mijn slaperige hoofd niet gezien. De conductrice heeft mij echter gematst en mij het minimum bij laten betalen zodat ik in Leuven over kon stappen in de trein naar Luik. Daar in vliegende vaart, voor zover dat gaat op een station waar de roltrap niet werkt, een kaartje naar Maastricht gekocht. Eenmaal in die trein via internet een kaartje van Maastricht naar Sittard geregeld. Daar werd ik opgehaald en toen ik eenmaal thuis was heb ik meteen besloten dit laatste stuk van de reis nooit meer zo te doen!

En nu alweer 6 dagen in het moederland, maar nog steeds contact met de GG2 in Gambia. Van hen kreeg ik een geweldig leuk cadeautje gisteren. Een beker met daarop een afbeelding van de Golden Girls uit de serie, een foto van ons team van de afgelopen week en de namen van de GG2. De Golden Girls kaart met lieve tekst maakte de verrassing compleet. Wat een geweldige meiden, ik ben nu al trots op deze toekomstige collega’s.

Dit was dan weer mijn laatste verslag van mijn 5^de Gambia reis. Er zullen ongetwijfeld nog meer reizen volgen en ook daarvan houd ik jullie op de hoogte. Nogmaals dank voor alle steun, in de vorm van bemoedigende en lieve woorden en financieel, mede daardoor heb ik weer met liefde en plezier kunnen werken en kijk ik uit naar de volgende reis.

Voor nu, hartelijke groet, take care

Marie-José