Lombok 5.3

Beste allemaal,

De eerste werkdag zit erop. Na een zeer voorspoedige reis waren we zaterdagavond om 21.00 uur op het vliegveld. Tijdens de tussenstop in Jakarta, na een vliegreis van ongeveer 13 uur, hebben we even in een hotel vlak bij het vliegveld kunnen douchen en een dutje gedaan. Daarna nog 2 uur van Jakarta naar Lombok. Daar stonden Jantine en Holis ons op te wachten samen met Pak Win, hoofd van de school waar we onze “praktijk” mogen opzetten en Pak Agus, de audiometrist van die school.
Eenmaal bij het hotel zijn we meteen weer weggegaan, nog voor het bezichtigen van de kamers, om te gaan eten. Omdat ik zeker wist dat het goed zou zijn hebben we ons door de taxi af laten zetten bij Yessie’s. Daar herkende de eigenaar mij nog en natuurlijk hebben we gesproken over de mogelijkheid om dit keer het dorp van zijn vrouw te bezoeken. Vanavond (maandag) praten we daarover verder.
Maandagochtend om 9.00 uur stond Tarek, onze (nieuwe) taxichauffeur ons op te wachten. Eerst tandenborstels en tandpasta kopen natuurlijk en geld pinnen. Daarna naar de school voor dove, slechthorende en gehandicapte kinderen. Omdat het zondag was konden we in alle rust onze winkeltjes installeren, maar binnen het uur stonden toch al de eerste klantjes/patiënten op de stoep. Geen probleem, Auke heeft haar witte outfit aangedaan en Jan Wouter, Toon en ik een witte jas, waarvoor dank aan de dames van de linnenkamer in het azM, en we zijn begonnen. Toon heeft JW geassisteerd en ik Auke. Wij hebben iets meer dan 30 patiënten gezien, JW en T enkele minder. Meteen dus een welbestede dag.
Nu is het maandagavond, 23.00 uur en zitten JW, T en ik in het restaurant achter onze laptop/iPad. Die van hen werkt, die van mij heeft ontzettend veel keuren, maar ik wil jullie een bericht sturen, dus houd ik vol!
Gisteravond gegeten met eigenlijk de belangrijkste man voor ons, hier op Lombok. De kinderarts dr. Djelantik. Hij heeft er voor gezorgd dat we een toestemmingsbrief kregen, die we inderdaad in Jakarta bij de douane hebben moeten laten zien. Dr. D heeft ook geregeld dat Auke en ik terecht kunnen bij de Puskesmas, een soort lokaal gezondheidscentrum, waar ook een tandarts zit. Vanmorgen vroeg kwam dr. D. ons ophalen en heeft ons na een zeer korte introductie achtergelaten bij tandarts Bayu. Auke heeft haar ogen uitgekeken, een dergelijke praktijk had ze, natuurlijk, nog nooit gezien. Hygiëne nul, apparatuur die niet werkt, ga zo maar door. We hebben 4 patiënten gezien en toen ben ik teruggegaan om de grote koffer met instrumenten te gaan halen. Daarna heeft Auke haar eerste patiënten geholpen, dus tanden en kiezen getrokken. Ging prima, wel wat wennen aan het feit dat assisteren niet vlekkeloos ging, maar ik ben er ook nog niet aan gewend! Helaas, helaas is mijn tandsteenverwijderapparaat zoek. Het is wel van de school waar ik vorig jaar was, mee verhuisd naar deze school, maar daar is het niet meer te vinden.
…En toen begaf mijn computer het weer!! Nu is het al dinsdagavond 22.00 uur en ik wil jullie per se laten weten hoe het hier gaat, dus een nieuwe poging om iets op de website te krijgen.
Mijn tandsteenverwijderapparaat is waarschijnlijk door een van de gehandicapte kinderen “verstopt” maar niemand kan het meer vinden. Ik ga nu proberen een nieuw te bestellen.
Gisteravond met mijnheer Yessie”s afgesproken dat we of maandag of dinsdag naar het dorp van zijn vrouw zullen gaan. Ben benieuwd of ik wat hoor, wij doen het graag maar hebben werk genoeg dus ik ga er niet achteraan rennen.
Vandaag, dinsdag, hebben Auke en ik echt gewerkt in de Puskesmas. Eerst de stoel en omgeving een beetje schoongemaakt tot grote verbazing van de tandarts en de assistentes. Nou ik kan jullie verzekeren dat het nodig was, niemand in Nederland zou zijn mond open doen in deze praktijk! Dankzij alle steriele afdekdoeken van de poli hebben we zeer hygiënisch kunnen werken, dus nogmaals dank aan de dames van de poli MKA voor het verzamelen van de spullen die niet meer gebruikt konden worden. Auke heeft echt geweldig gewerkt, ik heb er vol bewondering naar gekeken, en geassisteerd natuurlijk. Zelfs toen er een kies afbrak bleef ze rustig en heeft ze met de weinige middelen die we hadden (boor zonder koeling, oud, bot, kort boortje erin) toch de wortelresten uit de kaak gekregen en keurig gehecht, werkelijk chapeau!! Vanmiddag weer in de school, niet zoveel patiënten, maar wel een man van 64, met allemaal pijnlijke stompjes in zijn mond, van zijn tandheelkundig kerkhof af geholpen.
Gistermiddag na het werk wilde JW en T boodschappen doen en o. a. een computerdingetje kopen. Nergens te vinden natuurlijk, maar wel in de Mall gezocht, naast de praktijk van Farida. Dit was een uitgelezen kans om te kijken hoe het met haar gaat. En het gaat prima, ze was blij verbaasd mij te zien, en natuurlijk JW en T. Ze nodigde ons meteen uit voor een etentje in het duurste restaurant van Senggigi, Square. En daar zijn we nu net van terug. We hebben heerlijk gegeten en weer een heleboel herinneringen opgehaald. Maar ook een uitnodiging gekregen om naar het ziekenhuis in Gerung te komen. En ze gaat proberen weer een audiëntie bij haar neef de gouverneur van Lombok te regelen. Ik had hem een kaart gestuurd toen hij herkozen was vorig jaar en via Farida bedankte hij mij daarvoor. Zo’n bezoek aan de hoogste baas van Lombok is natuurlijk geweldig, zeker als we volgend jaar terug willen komen. En dat zou best wel eens kunnen, want tot nu toe (ik weet het is pas dinsdagavond!!) is de Lombok4 erg enthousiast. En last but not least heeft ze opnieuw haar praktijk ter beschikking gesteld van Auke om daar de moeilijke extracties te doen. Echt geweldig.
Maar goed, nu komt de grootste uitdaging van de avond: proberen dit verslag op de website krijgen.
Als het is gelukt zie ik dat wel aan de reacties!! Voor nu: heel hartelijk dank voor alle steun en donaties, lieve groet aan iedereen,

Namens de Lombok4,
Marie-José