Lombok 2.7

Roland en Rebecca weer terug. Net een sms ontvangen dat ze veilig geland zijn op Schiphol. Nadat Roland woensdag zijn eerste operatie in het ziekenhuis van Mataram gedaan had, is hij donderdagochend begonnen aan een groep van 11 patiënten bij wie tanden en/of kiezen getrokken moesten worden. We konden uitslapen want Farida die met ons mee zou gaan kon pas om 9.30 uur hier zijn. Maar om 10.00 uur zat de eerste patiënt in de stoel en hebben we flink doorgewerkt. Helaas ging bij de een na laatste patiënte wat mis, er brak een wortel af die in de kaak bleef zitten en die Roland, met de zeer gebrekkige hulpmiddelen die tot zijn beschikking stonden, er niet uit kreeg. Paulina, de lokale kaakchirurg gebeld die bereid was om de patiënt om 14.30 uur te zien in haar privekliniek. De laatste patiënt bleek een zelfde geval te zijn en daarom zijn we daar niet eens meer aan begonnen maar hebben we die meteen op de lijst gezet voor Paulina. Na een zeer korte lunchpauze dus naar Mataram. Maar ook daar ging het niet makkelijk en zijn Roland en Paulina bijna 2 uur bezig geweest met de twee patiënten. Met de nodige pijnstillers en antibiotica hebben we de patiënten weer in Teloke afgeleverd. ’s Avonds hebben we Farida op een echt diner getrakteerd als dank voor al haar geweldige hulp. Zoals ik al eerder vertelde gaat hier alles veel en veel makkelijker als je een goed netwerk en kruiwagens hebt. En dat heeft ze! De gouverneur van Lombok, laten we zeggen zoiets als de commisaris van de koningin bij ons, is een neef van haar. Hij is de hoogste in de politieke rangorde hier en Farida heeft erg veel moeite gedaan om voor het “Vlok medical team” een afspraak te regelen bij hem. Natuurlijk had ze zijn vrouw, die voor behandeling bij haar kwam, over ons verteld. Die heeft haar man, die de afgelopen week in Nederland was, op de hoogte gebracht en het ziet er naar uit dat we morgen, maandag “op audientie” mogen gaan. We zijn bezig met het voorbereiden van een presentatie over het werk dat we hier tot nu toe gedaan hebben en over de plannen die we hebben. Het dinertje was in een geweldig mooi restaurant, buiten aan het zwembad. Heel paradijslijk allemaal en erg lekker. Roland trakteerde, waarvoor nogmaals dank!
Inmiddels was Harry Peters, de voorzitter van Vlok, gearriveerd. Hij zit niet bij ons in het hotel dus zagen we hem pas vrijdagochtend op het strand toen we scheepgingen voor een dagje Gili eilanden. Het weer zat niet mee, erg veel bewolking en een onrustige zee. Na ruim één uur varen waren we op het grootste van de 3 eilanden en hebben we toch wel heerlijk gesnorkeld en heel veel mooie vissen, koralen en enkele grote schildpadden gezien. ’s Avonds met z’n allen gegeten, de laatste avond van Rebecca en Roland. Roland heeft zijn praktijkschoenen en witte jassen hier gelaten, ik neem dus aan dat hij volgend jaar weer meegaat? Zaterdagochtend hebben Roland en ik de van de poli geleende instrumenten geteld en netjes verpakt in de trays. Daarna zijn we naar het katholieke ziekenhuis gegaan om ook daar met de tandarts kennis te maken. Wederom werder we zeer correct en gatsvrij ontvangen door de directeur dr. Augustinus Sutanto. Toen we de tandarts en hem een keus lieten maken uit de door firma Aesculap geschonken instrumenten, belde hij meteen de algemeen chirurg. Die was aan het opereren maar zou zo snel mogelijk komen. Wij zijn boodschappen gaan doen op de markt, o.l.v. Mus, voor Oma in Orong. Wat een spektakel zo’n markt! Albert Heijn is er maar een saaie bedoening bij. Maar voor 20 euro kocht ik, 10 kilo rijst, 10 pakjes mie, 30 eieren, 2 liter olie, 1 kg suiker, 2 kg kip en 2 stukken zeep. Ook dat zou bij AH anders zijn geweest! Terug naar Orong om de boodschappen af te leveren boven op de berg bij Oma. Daar aangekomen zat ze met haar kleinkinderen te kijken naar een van de jongetjes die een heel dikke wang had: abces t.g.v. een rotte melkkies. En dokter Roland heeft over zijn hart gestreken en gezegd dat hij de kies zou trekken. Maar eerst moesten we terug naar het Rk ziekenhuis om te kijken wat de chirurg allemaal kon gebruiken. Met dank aan Aesculap, maar dat was bijna alles! We hebben, op verzoek van de directeur, een lijst gemaakt die ik in een schenkingsbrief heb verwerkt en die morgen getekend gaat worden. Zo zijn alle partijen ingedekt tegen eventuele problemen met wie dan ook. Terug in Teloke hebben we alle instrumenten weer uitgepakt om Roy te behandelen. Roy had er echter geen zin in, ondanks de pijn die hij duidelijk had. Nofi heeft hem op schoot genomen, nadat we haar in een wegwerpoperatiejas (dank aan de poli!) hadden gehuld i.v.m. het feit dat Roy aan schurft lijdt en luizen heeft. Met veel pijn en moeite lukte het uiteindelijk toch om de kies te trekken en heeft Roy als beloning “voor goed gedrag” een pen gekregen. Na alles weer netjes verpakt te hebben heeft Roland afscheid genomen van de mensen in Teloke, zijn we in het hotel gaan lunchen en zwemmen en was hij keurig op tijd klaar toen Farida kwam om 16.00 uur. Zij had aangeboden Roland en Rebecca naar het vliegveld te brengen omdat ze nog een patiënt met Roland wilde bespreken. Hij heeft dus echt tot de laatste minuut gewerkt, dat moge duidelijk zijn Prima op tijd op het vliegveld, wat drinken en Rebecca en Roland hebben ingecheckt. Stephan en ik hebben met Farida nog wat gedronken in het hotel waarna zij naar huis is gegaan en Stephan en ik wat later met z’n tweetjes zijn gaan eten.
Voor vandaag, zondag, had ik met Nofi afgesproken dat ik vanaf 9.00 uur patiënten zou behandelen. En dat heb ik geweten Wat een bergen tandsteen hebben die mensen hier, en wat een werk om dat allemaal te verwijderen. Ik ben dus zo vrij geweest om van het sponsorgeld een speekselafzuiginstallatie te kopen. Wel een hoop geld, maar het maakt het werken hier wel wat makkelijker. Nu moet de patiënt iedere keer als zijn/haar mond vol water zit, in een bakje dat hij/zij zelf vasthoudt, uitspugen. Gaat natuurlijk, maar handig is het niet. Farida (wie anders?) heeft geinformeerd naar de prijs en ik heb ja gezegd. Hopelijk is het apparaat morgen al hier met de monteur die vanaf Bali komt om in haar praktijk de apparatuur te controleren. Verder heb ik vanmorgen de schoenen die ik gekregen had van Sandra (van Weert chaussures in Born) meegenomen naar Teloke. Nofi mocht eerst kiezen en ze loopt nu trots rond op een paar Otazu slippers! Ook de andere schoenen heeft ze uitgedeeld. O.a. aan de laatste patiënt van vanmorgen waar ik ruim één uur mee bezig ben geweest. Vanmiddag was ik zo moe dat ik niet naar de dorpen ben gegaan maar al de hele middag achter de computer zit. Behandelingen invoeren en dit stukje schrijven, lekker rustig in mijn eentje op mijn kamer. Straks komt Farida om de presentatie voor de gouverneur door te spreken, als de afspraak met hem (en zijn vrouw) tenminste doorgaat. Het ziet er ook naar uit dat ik deze week nog een presentatie zal houden over mijn werk hier voor een vrouwenorganisatie waar de vrouw van de goeverneur ook in zit. Ik vind het allemaal prima, hoe meer aandacht, zeker op hoog niveau, voor ons werk hier, hoe liever ik het heb.
Nu komt nog de grote truc, het uitzoeken en reduceren van de foto;’s die ik bij dit stukje wil plaatsen. Tot nu toe heeft Roland dat gedaan, maar ik ga het proberen! Als er geen foto’s te zien zijn is de truc dus mislukt, helaas. Voor jullie allemaal, take care, dank voor de berichtjes op de website, het doet me altijd erg goed iets te vernemen, dan weet ik dat mijn verhaal gelezen wordt. Liefs en groeten
Marie-José
Inmiddels is het hier maandagavond. Gisteravond met Farida, Celine, Herm en Stephan op het strand gegeten, en dat in november! Overleg over de presentatie die ik in concept had gemaakt en uiteindelijk door Celine en Herm in een definitieve versie is gegoten. Vanmorgen het bericht dat de afspraak bij de goeverneur en zijn vrouw door zou gaan. Dus de beste kleding uit de koffer, zwart jurkje met bolero, panty en schoenen met hak, heerlijk warm! Eerst nog even naar het rk ziekenhuis om de schenkingsbrief te laten tekenen. Bijna een uur gewacht op de directeur, toen alles maar achtergelaten, ik haal de getekende brief wel een keertje op als ik in de buurt ben. Daarna terug naar het gezondheidscentrum/Puskesmas om Celine en Herm op te halen die er met 2 kinderen bij de “huisarts” waren. Presentatie laten printen, Stephan met 7 patiënten ophalen in het General Hospital, patiënten terug naar Teloke brengen. En toen hadden we eigenlijk geen tijd meer om ons om te kleden voor de afspraak bij de goeverneur, maar dat hebben toch maar gedaan! In een tropische regenbui naar Mataram, waar we precies op tijd waren om 10 minuten te wachten op de goeverneur, en zo hoort het ook. We werden zeer vriendelijke en belangstellend onthaald en kregen de toezegging dat hij ons steunt bij ons werk en bij het aanvragen voor vergunningen om hier zelfstandig patiënten te kunnen behandelen. Bij vertrek kregen we allemaal een cadeautje. Zie de foto’s (als uploaden gelukt is) Vanmiddag wilde ik gaan werken in de kliniek, maar de electriciteit was afgesloten. Harry en Stephan hebben vandaag het huis bij de kliniek gekocht maar de vorige eigenaar had de electriciteitdraad losgetrokken die naar de kliniek loopt. Harry heeft die laten repareren en ik krijg net een telefoontje van Farida dat mijn speekselafzuiginstallatie (dank Marjan) is gearriveerd, dus die gaan we morgen in gebruik nemen. Nu dit verhaal op internet zetten en dan naar bed, begin morgen om 7.00 uur, groet
MJ