Gambia 11.4

Beste Allemaal,

Het is zondagmorgen 7 uur en ik ben al 1,5 uur wakker. Beetje jammer dat ik wat kortere nachten maak dan thuis, maar het is maar tijdelijk.

Vrijdag bij aankomst bij LHC dan eindelijk het goede nieuws dat Nicole aan de slag kan. Meteen Sarjo, de onderwijzer die ons helpt, laten weten dat hij met de kinderen die we donderdag hadden gezien kon komen. Helaas bleek hij mijn boodschap niet te lezen en ben ik naar de school gegaan om ze te halen. Omdat dat natuurlijk even duurde heeft Nicole de praktijk verder schoongemaakt, iets wat hier een “continuing story” is. Maar dat geldt eigenlijk voor iedere praktijk! Toen de kinderen er eenmaal waren hebben we in een mooi tempo de eerste 9 van hun klachten afgeholpen. Het is voor mij iedere keer weer spannend; hoe assisteer ik deze tandarts. Mooi om dan te zien dat iedere behandelaar zijn eigen “handschrift” heeft. Je zou denken dat alle tandartsen op dezelfde manier met een boor of tang omgaan, maar voor mij is er een duidelijk verschil. Maar een ding is ook duidelijk namelijk dat Nicole met liefde en zeer deskundig de kinderen helpt. ‘S Middags konden we niets doen omdat op vrijdag de school na de middag dicht is. Wel hebben we natuurlijk alles keurig opgeruimd achter gelaten nadat bleek dat Janet, de Nigeriaanse dental nurse niet wist hoe de sterilisator werkt, ondanks het feit dat er een geplastificeerde uitleg, in het Engels, naast dit apparaat hangt. Later in de middag nog gezwommen en ‘s avonds in het hotel een hapje gegeten,

Zaterdagochtend zijn we met Annemieke en Simone, ook een Nederlandse die bij LHC vrijwilligerswerk doet, in de haven van Banjul op een boot gestapt waarmee we een tocht over de Gambia rivier zouden gaan maken. E.e.a.was georganiseerd door een van de vijf Rotary clubs in Gambia en de opbrengst is voor de lokale dovenschool. Halverwege de tocht zijn Nicole en ik van boord gegaan en werden we opgehaald door Sul. Op weg naar het hotel is hij gestopt bij zijn familie om ons de compound te laten zien. Voor Nicole en mij een eerste bezoek aan een dergelijke familie-leefgemeenschap. We werden allervriendelijkst ontvangen door verschillende familieleden van Sul en mochten letterlijk in de keuken kijken waar een gigantische pan rijst op het houtvuur stond naast een stoofpot met vis. Natuurlijk kregen we eten aangeboden maar we hebben gisteravond toch maar hier gegeten. Het hotel is geweldig, een nadeel is wel dat het ver van andere restaurantjes ligt, maar dat is dan ook het enige minpuntje.

Vanmorgen heeft Sul ons naar de kerk gebracht. Ik had een koffer vol met kerkspullen en de pastoor was er enorm blij mee. Tijdens de Mis werden we genoemd en bedankt voor de gift. Zoals de vorige keren hebben we genoten van de sfeer in de kerk. Vooral de zang en muziek zijn geweldig. Begrijpelijk dat alle deuren en ramen van de kerk openstaan, maar op een gegeven moment was het niet “de hond in de pot” maar “de hond in de kerk”. En die ging niet zo snel weer weg. Na de kerk zijn we op bezoek geweest bij Tineke die hier een huis heeft en ieder jaar zo’n 6 maanden in Gambia zit. Zij is degene die zich met zeer veel enthousiasme op het maandverbandprojectheeft gestort, een project dat nog steeds loopt. Na de koffie bij Tineke hebben Nicole en ik aanhet zwembad gelegen en vanavond hebben we met dr. Hassan Azadeh gegeten. Met hem over het project van de Orde (echografie bij zwangere vrouwen) gesproken, Hassan is immers gynaecoloog en doceert aan de Universiteit.

En morgen weer lekker aan het werk, ik heb er zin in. Ondanks dat ik veel bezig ben geweest heb ik toch het gevoel niets te hebben gedaan de afgelopen 2 dagen. Ik kijk dus uit naar morgen. Het is inmiddels kwart over tien in de avond, ben al vanaf half zes wakker en nu behoorlijk moe. Ik wilde jullie toch even op de hoogte brengen van de wederwaardigheden hier en bedanken voor jullie steun, in welke vorm dan ook.

Take care, warme groet uit Gambia

Marie-Jose