Gambia 9.6

Beste Allemaal,

Ik zit vast in Gambia!! D.w.z niet in de cel, gewoon in het hotel, maar toch. Gistermiddag kregen we een e-mail van Brussels Airlines dat de vlucht van gisteravond geannuleerd was. Verder geen uitleg of informatie. We waren nog in LHC en hebben toen even overlegd met Annemieke, maar vrij snel heb ik Jaap (mijn zoon) gebeld, via whatsapp, en hij heeft alles overgenomen en contact gezocht met BA. Dat heeft uiteindelijk geresulteerd in twee aparte vluchten, Roland en ik konden pas op 22 mei samen terug. Roland moet echter dinsdag weer werken, dus 22 mei was geen optie. Nu vliegt hij morgenavond, zondag, terug met BA, vertrek 19.35 uur, aankomst Zaventem volgende ochtend 5.00 uur. Omdat hij zijn auto bij ons in Buchten heeft staan neemt hij vanaf Zaventem mijn auto mee. Ik val wat royaler in de prijzen. Mijn terugvlucht begint in de nacht van zondag op maandag om 2.30 uur. Ik vlieg dan naar Casablanca en moet daar 6 uur wachten op een vlucht naar Zaventem. Dat betekent dat ik maandag om 17.30 uur terug ben in België, Gidi haalt mij op, dus zal ik rond 20 uur in Buchten zijn. Ik ben bang dat ik dan “de pijp wel leeg zal hebben” Nou ja, in al die jaren is dit de eerste, en ik hoop de laatste, keer dat mij dit overkomt.

Gisteren nog lekker hard gewerkt in de praktijk, al met al zo’n 80 kinderen gezien de afgelopen week en ongeveer 20 volwassenen. Op een of twee uitzonderingen na was het bij alle patiënten prijs: een of meerdere kiezen trekken. Opvallend was dat als we een kind behandeld hadden, enkele keren ook de moeder behandeld wilde worden. Iedereen is welkom, dus ook die hebben we netjes van de pijn verlost. Alle kleine kinderen krijgen 1 of 2 kinderparacetamol, de oudere kinderen paracetamol 500 waarvan ze twee of vier keer een halve mogen nemen. In Nederland zouden we dit niet doen, maar hier wel omdat eigenlijk alle kinderen al veel pijn hadden voor de extractie en we hen napijn willen besparen. Een meisje kwam gisteren terug met een beetje dikke wang na extractie de vorige dag. We hebben haar antibiotica gegeven waarvoor ik betaald heb (dank aan de sponsoren!)

Omdat Roland toch tot morgenavond moet blijven is hij nu met de dames naar Georgestown. Dat stond al op het programma van de happy four, ik was ook welkom maar heb vriendelijk bedankt. Ik ben geen goede toerist en kijk er niet naar uit om in een “bush”hotel te moeten overnachten. Bovendien is het een lange, ongetwijfeld mooie en interessante, reis, maar toch. Ik heb nu verplicht vakantie, ga straks met Annemieke lunchen en misschien morgen wat klusjes doen samen bij LHC. Donderdagavond hadden we al ons afscheidsetentje met z’n allen en Annemieke. Heel erg lekker gegeten bij Gusto, een Italiaans restaurant dat gerund wordt door een Nederlander. Maar toen waren we gisteravond nog hier en hebben we het nog maar eens dunnetjes overgedaan bij de Libanees, ook een aanrader.

Gisteren heb ik ook een moeilijk gesprek gevoerd met de vader van een patiënt. De jongen is 17 jaar, zit al even in de zeer langzaam malende gezondheidszorg molen. Was in het ziekenhuis van Banjul en in Dakar, Senegal. Ze wilden nu het oordeel van Roland. Op de röntgenfoto is een grote (zeer waarschijnlijk goedaardige) tumor te zien, die ongeveer 3/4 van de onderkaak bestrijkt. Pas als de uitslag van het biopt er is, dat over 2 weken wordt genomen, zal duidelijk zijn wat het is. Maar natuurlijk is er een vermoeden en dat betekent dat er waarschijnlijk een grote operatie nodig is. Die kan zeker niet in Gambia plaatsvinden, misschien wel nergens in Afrika maar dat moet na de diagnose nog uitgezocht worden. De jongen heeft Nederlandse sponsoren en met hen heb ik ook contact gehad via Annemieke. Zij hebben mij gevraagd om de vader uit te leggen dat het idee dat hij heeft, even een zwelling weghalen en dan is alles weer goed, waarschijnlijk niet klopt. Ik verzeker jullie dat het geen eenvoudig gesprek was, maar de sponsoren, en ik ook, vinden dat de vader dit beter van iemand direct kon horen dan per e-mail of telefoon. Dus ik heb dat gedaan, met veel liefde maar zonder plezier dat moge duidelijk zijn. En natuurlijk ben ik bereid te blijven helpen, maar hoe is nog niet duidelijk.

Tot zover voor vandaag, ik hoop echt dat ik mijn volgende verhaal in Nederland kan schrijven. Warme groet aan iedereen, dank voor alle steun, take care

Marie-Jose