Gambia 9.1

Beste Allemaal,

“Daar gaat ze” (Clouseau), voor de 15^de keer. Na zeven keer Lombok, wordt het nu de 9^de keer naar Gambia. Over twee weken ben ik er weer, de eerste patiënten hebben zich al gemeld via Whatsapp! Van 10 tot 17 mei zullen kaakchirurg Roland en de kersverse collega-mondhygiënisten Britt en Femke samen met mij actief zijn in de praktijk van Lamin Health Center.

De voorbereidingen zijn in volle gang met natuurlijk hier en daar een flinke hobbel, we gaan tenslotte naar Afrika. Maar obstakels zijn er om uit de weg te worden geruimd en Annemieke doet daartoe haar uiterste best.

Één van de patiënten die ik terug wil zien is het meisje dat Roland en ik in mei 2023 zagen. Wij verwezen haar door naar de Cubaanse tandarts (zie verslag Gambia 7.3). Uiteindelijk kreeg zij, mede dankzij jullie sponsoring, een “plaatje”. Ik ben reuze benieuwd hoe het nu met haar gaat en hoe de situatie in haar mond is. Grote vraag: poetst ze wel en goed?? We gaan het zien. Ook wil ik overleggen met het meisje dat onze laatste patiënt was in november 2023 (zie verslag Gambia 8.3). Een van de grote voortanden boven zou mogelijk na de operatie door moeten groeien in de mond. Maar helaas, dat doet deze tand niet. Misschien is het meisje gelukkig met de huidige situatie, het missen van een tand is in Gambia geen probleem denk ik. Maar als zij wil meewerken aan een orthodontische behandeling dan gaan we dat proberen. Natuurlijk niet met een mond vol slotjes, maar met een uitneembaar beugeltje in de bovenkaak. Ik heb de nodige informatie ingewonnen, nu nog de materialen die nodig zijn verzamelen en we gaan kijken, als zij dat wil, of het lukt. Ook voor deze patiënt zal ik de Cubaanse tandarts te hulp moeten roepen en betalen.

Gisteren zijn er twee studenten van de opleiding mondzorgkunde in Gambia gearriveerd, Emma en Manon. Zij zullen tot half juni stage lopen bij LHC en ook met hen zullen we samenwerken. Een waar tandheelkundig team dus! Het mooie is dat ik hen maandag kan vragen om te inventariseren wat er nog aanwezig is aan materialen in de praktijk en wat we zeker mee moeten nemen vanuit Nederland. In ieder geval verdovingsvloeistof denk ik zo, want bij de meeste patiënten zal er wel weer getrokken moeten worden. Soms is dat wel frustrerend omdat je in Nederland zo’n tand of kies zou kunnen behouden met een vulling, kroon en/of zenuwbehandeling. Helaas is dat in Gambia vaak geen optie, een kroon en zenuwbehandeling al helemaal niet. Want als het na verloop van tijd mis gaat met de behandelde tand/kies is er niemand die hulp kan verlenen. Dus is trekken vaak de enige en beste oplossing. En daarmee help je niet alleen de patiënt van de pijn af, maar krijgt ook de omgeving van de patiënt weer rust. Immers, iemand met kiespijn is geen zonnetje in huis (er is genoeg zon buitenshuis in Gambia!) en op school. De meeste gezinnen slapen in één ruimte en als daar iemand bij ligt die kermt van de pijn blijft de rest ook wakker.

Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van de wederwaardigheden de komende 3 weken. Hopelijk valt er vanuit Buchten niets meer te melden voor vertrek en kan ik mijn volgende verhaal in Gambia schrijven. Bij voorbaat dank voor jullie steun in welke vorm dan ook, take care

Marie-José

PS; voor hen die nieuw zijn op mijn site: dit is echt vrijwilligerswerk, alle kosten betaal ik zelf, privé. Voor hulp aan de Gambianen word ik graag gesponsord!