Gambia 3.2

Beste allemaal,

Van uitstel komt in dit geval geen afstel, maar het heeft wel te lang geduurd voordat ik aan dit eerste verslag van mijn vierde bezoek aan Gambia kon beginnen. Het is nu maandagochtend half zeven en ik zit op bed te schrijven. Maar even chronologisch:
Vorige week dinsdag om 4 uur ‘s ochtends in Buchten vertrokken, 15 minuten later op het vliegveld waar vooral Roland en ik de nodige stress hadden vanwege het feit dat we wisten dat we teveel bagage kilo’s hadden. En jawel hoor, het baliepersoneel van Corendon kent geen pardon, 20 kilo is geen 21 kilo dus moest er enorm geschoven worden van koffer naar reeds gewogen handbagage, die daardoor veel te zwaar werd maar gelukkig niet opnieuw gewogen. De opluchting was groot toen we in het vliegtuig zaten en niets achter hadden moeten laten. Het overgewicht kwam natuurlijk door de vele instrumenten en materialen die we mee wilden nemen en nu dus allemaal hier hebben. Goede vlucht en na aankomst meteen naar Lamin Health Center (LHC). Daar werden we enthousiast begroet door Jan Mentrop, tandarts, en zijn assistente en de 4 stagiaires van de opleiding Mondzorgkunde in Utrecht, vanaf nu in mijn verslag de 4 g(olden) g(irls) genoemd. En natuurlijk door Annemieke de Koning en Lia Pieters van LHC. Meteen alle materialen uit de koffers gehaald, gekeken of alles in de praktijkkamers werkten omdat ik alleen op dinsdag de mogelijkheid heb contact te zoeken met Dental Health International Nederland om vragen te stellen over de door hen geïnstalleerde apparatuur. Maar alles werkt naar behoren, dus hebben we redelijk uitgebreid met Jan en de 4 gg kunnen overleggen. Jan en zijn assistente gingen woensdag terug, dus was de timing perfect.
Naar hotel, ook weer hartelijke ontvangst, 1 kamer aan privé zwembadje (voor mij!), en twee dichtbij, prima. Cornelia is vrijdag verhuisd naar de kamer naast mij, nu is het hele zwembadje van ons! Dinsdagavond op tijd gegeten en ernaar bed. Woensdag een hele grote verassing toen we aankwamen bij LHC. De 4 gg hadden alles al klaar staan en de hele praktijk naar NL regels gereorganiseerd, we konden zo beginnen. Per kaakchirurg 2 gg ter assistentie, en ik ben vliegende keep. Het ging geweldig, ook donderdag.
Roland had besloten om vrijdag, zaterdag en zondag niet te werken en wat van het land te gaan zien. Cornelia sloot zich bij hem aan en ik heb toen besloten vrijdag naar mijn neef Denis te gaan die hier ergens in de binnenlanden een kliniekje heeft. Op mijn vraag of de 4 gg interesse hadden om mee te gaan kwam accuut een volmondig “ ja”. Dus e.e.a geregeld en vrijdagochtend naar Berending. Voor mij een onbekende route, en zeker voor de 4 gg was alles nieuw want zij waren nog niet echt buiten LHC geweest. Mooie tocht van alles bij elkaar ruim een uur richting het zuiden van Gambia, laatste stuk over een zandweg vol kuilen. Maar we werden warm onthaald en Denis was erg blij met ons bezoek.
Bovenstaande schreef ik vanmorgen, inmiddels is het 13.40 uur en hebben we er weer een ochtend vol patiënten achter de rug. Heerlijk samengewerkt met Cornelia en 2 gg. En Roland werd weer uitstekend bijgestaan door de andere 2 gg.
Maar even terug naar vrijdagmiddag, het bezoek aan neef Denis. Bij hem heb ik nog een keer gekeken naar Pabi, de jongeman die zijn mond niet kan openen (zie verslag maart 2019). We gaan nu maar eens kijken wat de mogelijkheden zijn om hem naar Nederland te krijgen waar de operatie zeker mogelijk is. Maar voor dat het zover is moet er wel heel wat water door de Maas stromen, wordt vervolgt!! Natuurlijk zijn we met z’n allen gaan lunchen, gezellig en leerzaam omdat we Denis natuurlijk het nodige konden vragen over zijn werk en ervaringen hier. Toen terug naar de “ bewoonde wereld” terwijl ik al wat maagpijn had! Nou dat heb ik ‘s nachts en zaterdag geweten! Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo ziek ben geweest, maar ik heb 2 dokters bij me en een geweldig lieve verpleegkundige (Annemieke) kwam ook op huisbezoek. Uiteindelijk heeft Cornelia de nacht bij mij op de bank doorgebracht en was ik de volgende dag weer redelijk op de been. Wiebelig maar ik was er weer, gelukkig maar want ik had de 4 gg uitgenodigd om te komen zwemmen. Dat is natuurlijk doorgegaan en we hebben, samen met Annemieke en Lia die ook nog gekomen zijn, een heerlijke zondag gehad. In mij zat nog een stemmetje dat zei dat ik eigenlijk had moeten werken, maar als de dokters beslissen dat niet te doen, wie ben ik dan??

Vanmorgen hebben we echter weer de nodige patiënten gezien, en heel veel kiezen getrokken. Op dit moment laten we vooral de wat oudere kinderen komen omdat het bij hen om rotte blijvende kiezen gaat en die vaak moeilijker te verwijderen zijn dan melkkiesjes die door een eventuele tandarts getrokken kunnen worden. Ik ben nog steeds vliegende keep en spring in waar nodig; Daarnaast zorg ik voor de toevoer van paracetamol en antibiotica, met dank aan de sponsoren!! Dankzij jullie kan ik ook Haddy betalen, een onderwijzeres van de school die ‘s middags extra voor ons komt werken, dwz vertalen, ook onontbeerlijk ook al spreken de oudere kinderen redelijk Engels. Nu even een lokale lunch en dan dit verslag versturen.
Warme groet vanuit Gambia,
Marie-Jose