Lombok 7.1B
Door: Marie-José Verheijen-Blomme
Blijf op de hoogte en volg Marie-José
16 Maart 2018 | Nederland, Buchten
Beste allemaal,
Jullie liggen waarschijnlijk nog op een oor, ik zit in de Starbucks (Leuk voor iemand die nooit koffie drinkt!) van het vliegveld van Denpasar. Het is hier nu 11.15 uur, 7 uur later dan in Nederland.
Maandagavond een zeer voorspoedige reis naar het hotel bij Schiphol. Prima kamer, jammer dat ik de hele nacht heb liggen hoesten! Om 6.15 uur toch maar opgestaan, om 7.20 uur met de hotelbus naar Schiphol waar Stephan en Rebecca al waren. Inchecken, dwz bagage inleveren en super blij zijn dat ik niet meer dan de toegestane 30 kg had. Erg jammer dat Singapore Airlines niet wat extra kilo’s toestond. Maar goed, alle belangrijke zaken zitten er (nog) in, hoop ik. En daar doe ik het de komende 2 weken maar mee. Op whatsapp advies van Jan Wouter nog even Fluimicil gekocht en toen door de douane. Ontbijten, het gebruikelijke shoppen en boarden. Grote verrassing dat het vliegtuig helemaal niet vol was en we dus allemaal 1,5 zitplaats hadden. Films kijken, wat eten en gelukkig zo’n 4 uur kunnen slapen. Na ruim 12 uur touch down in Singapore.
Daar moesten we meteen door naar de gate voor het vliegtuig naar Denpasar en daar zitten we nu te wachten tot we om 13.00 uur kunnen inchecken voor de korte vlucht naar Lombok.
Voordat ik begin met “werken” bedank ik iedereen die mij financieel of op een andere manier heeft gesteund. Met name de “Helpende Handen” bijzonder veel dank voor de gulle donatie!! Ik zal jullie allemaal regelmatig verslag doen van wat ik heb mogen en kunnen doen. Morgenvroeg heb ik al meteen een afspraak in een van de ziekenhuizen om te kijken of er nu en in de toekomst een officiële samenwerking mogelijk is.
Jantine heeft een uitgebreide planning gemaakt, maar dit is Indonesië dus die kan van het ene op het andere moment gewijzigd moeten worden. Geeft allemaal niets, als ik maar kan helpen.
Meer valt er nu niet te melden, straks in hotel verder en dan kijken of er WiFi is zodat ik dit stukje kan plaatsen.
Straks is inmiddels ruim 24 uur later! Om 13 uur ingecheckt voor Lombok, vertrektijd 15.00 uur. Om 5 voor 3 wordt er, niet te verstaan, omgeroepen dat het vliegtuig vertraging heeft. Toen ik bij de balie om uitleg ging vragen was die er niet. Na nog een uur werd er gezegd dat we rond 17.00 uur zouden vertrekken, dat werd uiteindelijk 19.15 uur, dus kwamen we ruim 4 uur later dan gepland op Lombok aan. Kan gebeuren, maar geef dan op tijd verstaanbare uitleg en iets te eten en te drinken, waar je als passagier recht op hebt. Nou dat stond wel keurig, in het Bahasa, op een bord maar we kregen pas wat toen ik er op aan had gedrongen. Omdat we uiteindelijk meer dan 4 uur vertraging hadden hebben we ook recht op een financiële vergoeding, ha ha 18 euro. Maar goed, ik ga er wel achteraan en dan schenk ik t geld hier wel aan iemand die het nodig heeft. Goede les geleerd: vlieg nooit met Lions of Wings!!!
In het hotel aan gekomen eigenlijk meteen nog even in de plomp met een drankje er bij. Al met al dus ruim 30 uur onderweg geweest, dus dan mag dat. Zeker omdat we vanmorgen al om 7.30 uur opgehaald zouden worden. Dat werd dus een snelle douche en ontbijt vanmorgen en alles bij elkaar zoeken wat mee moest naar de school waar we weer mogen “werken”. Eenmaal daar aangekomen was het net alsof ik niet ben weggeweest. De eerste patiënten stonden al te wachten, ongelooflijk. Gelukkig waren alle spullen nog intact en na een schoonmaakbeurt van de instrumenten en een alcoholbadje (ook van de instrumenten!!) kon ik aan de slag. Weer enorme trieste situaties aangetroffen, maar ook gezonde gebitten. Die laatste heb ik met veel plezier ontdaan van al het tandsteen. Van de slechte situaties spande een jonge, geestelijk gehandicapte vrouw van 36, de kroon. In de bovenkaak alleen maar wortelrestjes, in de onderkaak zoveel tandsteen dat, als ik dat zou verwijderen, de paar stompjes die er nog in stonden er uit zouden vallen. En dat is geen optie ivm het feit dat er dan wonden ontstaan die zwaar geïnfecteerd zouden kunnen raken. Ergo, uitleg aan de vader, foto’s gemaakt voor de liefhebbers onder jullie en met “patiënt” op de foto voor haar Facebook.
Vanochtend ook een uitgebreid gesprek gehad met 2 mensen van de directie van het Ruma Sakit Kota, een lokaal, redelijk modern ziekenhuis. Kijken wat de mogelijkheden zijn om met en bij hen te werken. Overal loop je tegen dezelfde muur aan. Ze willen wel, maar verschuilen zich achter de bureaucratie. Een beetje begrijpelijk, maar zeer frustrerend. Totdat ik een van de tandartsen in dit ziekenhuis sprak. Met haar hadden we in 2015 ook al contact gehad en zij is bereid ons te helpen, voor zover zij dat kan. Maandagochtend 9.00 uur heb ik weer een afspraak met haar, hoop doet leven!! Maar er is wat tussen/bij gekomen. Een van de patiënten van vandaag moet een kies laten trekken en na een telefoontje van mij is deze ziekenhuistandarts bereid dat morgen om 9.00 uur te doen. Mooi, zo snijdt het mes aan twee kanten, ik houd het vuur warm en de/een patiënt vaart er wel bij. En dat laatste is het belangrijkste. Van deze tandarts hoorde ik ook dat er af en toe een kaakchirurg uit Jakarta in dit ziekenhuis op Lombok komt werken. En die ga ik, als alles goed gaat, 26 maart ontmoeten. Hoe en wat moet ik nog uitzoeken, maar ik ga er voor, dat moge duidelijk zijn. Ik moet dan wel speciaal terugkomen van Gill Gede, een reis van ruim 2 uur, maar dat doe ik. Niet geschoten is altijd mis en alle contacten kunnen belangrijk zijn.
Inmiddels is het kwart over tien en val ik bijna om van de slaap. Jammer dat ik niet van mijn stomme hoest af kom, behoorlijk irritant. Maar misschien doet de zon, die ik eigenlijk niet heb gezien vandaag, morgen wonderen. O ja, het heeft hier zelfs geregend!!
Tot zover mijn eerste wederwaardigheden, ik beloof jullie meer! Hopelijk lukt het me om dit verslag te plaatsen, anders moet ik morgenvroeg de hulp van de jeugd, in dit geval Rebecca, inroepen.
Lieve groet aan jullie allen vanaf Lombok,
Marie-Jose
Wijze les: onderneem dit soort avonturen niet zonder een jongmens, want die weten hoe een iPad werkt! Dank aan Rebecca!!
Jullie liggen waarschijnlijk nog op een oor, ik zit in de Starbucks (Leuk voor iemand die nooit koffie drinkt!) van het vliegveld van Denpasar. Het is hier nu 11.15 uur, 7 uur later dan in Nederland.
Maandagavond een zeer voorspoedige reis naar het hotel bij Schiphol. Prima kamer, jammer dat ik de hele nacht heb liggen hoesten! Om 6.15 uur toch maar opgestaan, om 7.20 uur met de hotelbus naar Schiphol waar Stephan en Rebecca al waren. Inchecken, dwz bagage inleveren en super blij zijn dat ik niet meer dan de toegestane 30 kg had. Erg jammer dat Singapore Airlines niet wat extra kilo’s toestond. Maar goed, alle belangrijke zaken zitten er (nog) in, hoop ik. En daar doe ik het de komende 2 weken maar mee. Op whatsapp advies van Jan Wouter nog even Fluimicil gekocht en toen door de douane. Ontbijten, het gebruikelijke shoppen en boarden. Grote verrassing dat het vliegtuig helemaal niet vol was en we dus allemaal 1,5 zitplaats hadden. Films kijken, wat eten en gelukkig zo’n 4 uur kunnen slapen. Na ruim 12 uur touch down in Singapore.
Daar moesten we meteen door naar de gate voor het vliegtuig naar Denpasar en daar zitten we nu te wachten tot we om 13.00 uur kunnen inchecken voor de korte vlucht naar Lombok.
Voordat ik begin met “werken” bedank ik iedereen die mij financieel of op een andere manier heeft gesteund. Met name de “Helpende Handen” bijzonder veel dank voor de gulle donatie!! Ik zal jullie allemaal regelmatig verslag doen van wat ik heb mogen en kunnen doen. Morgenvroeg heb ik al meteen een afspraak in een van de ziekenhuizen om te kijken of er nu en in de toekomst een officiële samenwerking mogelijk is.
Jantine heeft een uitgebreide planning gemaakt, maar dit is Indonesië dus die kan van het ene op het andere moment gewijzigd moeten worden. Geeft allemaal niets, als ik maar kan helpen.
Meer valt er nu niet te melden, straks in hotel verder en dan kijken of er WiFi is zodat ik dit stukje kan plaatsen.
Straks is inmiddels ruim 24 uur later! Om 13 uur ingecheckt voor Lombok, vertrektijd 15.00 uur. Om 5 voor 3 wordt er, niet te verstaan, omgeroepen dat het vliegtuig vertraging heeft. Toen ik bij de balie om uitleg ging vragen was die er niet. Na nog een uur werd er gezegd dat we rond 17.00 uur zouden vertrekken, dat werd uiteindelijk 19.15 uur, dus kwamen we ruim 4 uur later dan gepland op Lombok aan. Kan gebeuren, maar geef dan op tijd verstaanbare uitleg en iets te eten en te drinken, waar je als passagier recht op hebt. Nou dat stond wel keurig, in het Bahasa, op een bord maar we kregen pas wat toen ik er op aan had gedrongen. Omdat we uiteindelijk meer dan 4 uur vertraging hadden hebben we ook recht op een financiële vergoeding, ha ha 18 euro. Maar goed, ik ga er wel achteraan en dan schenk ik t geld hier wel aan iemand die het nodig heeft. Goede les geleerd: vlieg nooit met Lions of Wings!!!
In het hotel aan gekomen eigenlijk meteen nog even in de plomp met een drankje er bij. Al met al dus ruim 30 uur onderweg geweest, dus dan mag dat. Zeker omdat we vanmorgen al om 7.30 uur opgehaald zouden worden. Dat werd dus een snelle douche en ontbijt vanmorgen en alles bij elkaar zoeken wat mee moest naar de school waar we weer mogen “werken”. Eenmaal daar aangekomen was het net alsof ik niet ben weggeweest. De eerste patiënten stonden al te wachten, ongelooflijk. Gelukkig waren alle spullen nog intact en na een schoonmaakbeurt van de instrumenten en een alcoholbadje (ook van de instrumenten!!) kon ik aan de slag. Weer enorme trieste situaties aangetroffen, maar ook gezonde gebitten. Die laatste heb ik met veel plezier ontdaan van al het tandsteen. Van de slechte situaties spande een jonge, geestelijk gehandicapte vrouw van 36, de kroon. In de bovenkaak alleen maar wortelrestjes, in de onderkaak zoveel tandsteen dat, als ik dat zou verwijderen, de paar stompjes die er nog in stonden er uit zouden vallen. En dat is geen optie ivm het feit dat er dan wonden ontstaan die zwaar geïnfecteerd zouden kunnen raken. Ergo, uitleg aan de vader, foto’s gemaakt voor de liefhebbers onder jullie en met “patiënt” op de foto voor haar Facebook.
Vanochtend ook een uitgebreid gesprek gehad met 2 mensen van de directie van het Ruma Sakit Kota, een lokaal, redelijk modern ziekenhuis. Kijken wat de mogelijkheden zijn om met en bij hen te werken. Overal loop je tegen dezelfde muur aan. Ze willen wel, maar verschuilen zich achter de bureaucratie. Een beetje begrijpelijk, maar zeer frustrerend. Totdat ik een van de tandartsen in dit ziekenhuis sprak. Met haar hadden we in 2015 ook al contact gehad en zij is bereid ons te helpen, voor zover zij dat kan. Maandagochtend 9.00 uur heb ik weer een afspraak met haar, hoop doet leven!! Maar er is wat tussen/bij gekomen. Een van de patiënten van vandaag moet een kies laten trekken en na een telefoontje van mij is deze ziekenhuistandarts bereid dat morgen om 9.00 uur te doen. Mooi, zo snijdt het mes aan twee kanten, ik houd het vuur warm en de/een patiënt vaart er wel bij. En dat laatste is het belangrijkste. Van deze tandarts hoorde ik ook dat er af en toe een kaakchirurg uit Jakarta in dit ziekenhuis op Lombok komt werken. En die ga ik, als alles goed gaat, 26 maart ontmoeten. Hoe en wat moet ik nog uitzoeken, maar ik ga er voor, dat moge duidelijk zijn. Ik moet dan wel speciaal terugkomen van Gill Gede, een reis van ruim 2 uur, maar dat doe ik. Niet geschoten is altijd mis en alle contacten kunnen belangrijk zijn.
Inmiddels is het kwart over tien en val ik bijna om van de slaap. Jammer dat ik niet van mijn stomme hoest af kom, behoorlijk irritant. Maar misschien doet de zon, die ik eigenlijk niet heb gezien vandaag, morgen wonderen. O ja, het heeft hier zelfs geregend!!
Tot zover mijn eerste wederwaardigheden, ik beloof jullie meer! Hopelijk lukt het me om dit verslag te plaatsen, anders moet ik morgenvroeg de hulp van de jeugd, in dit geval Rebecca, inroepen.
Lieve groet aan jullie allen vanaf Lombok,
Marie-Jose
Wijze les: onderneem dit soort avonturen niet zonder een jongmens, want die weten hoe een iPad werkt! Dank aan Rebecca!!
-
16 Maart 2018 - 00:25
Betty Boltong:
Eerst maar even goed slapen Marie-Jose. Ik vind het geweldig dat je weer gaat werken daar en probeert toch weer iets te betekenen voor de mensen daar, maar....... zoals ik al vaker gezegd heb denk ook aan je zelf en neem op tijd je rust en geniet ook een beetje. Veel succes en ik kijk uit naar je reisverslagen -
16 Maart 2018 - 00:33
Gidi:
Toch handig dat ik tot in de late uurtjes werk. Heb meteen je verslag kunnen lezen. Kreeg overigens per e-mail twee aankondigingen van je reisverslag, waarbij de link in de tweede e-mail niet werkte.
Je verhaal maakt duidelijk dat er nog steeds werk aan de winkel is, maar "take it easy !"
-
16 Maart 2018 - 11:03
Carla:
Wat een reis!! Goed dat je op voorhand al wist dat het daar niet "van een leien dakje" gaat! Fijn dat je al meteen mensen goed hebt kunnen helpen en dat er mensen zijn die jou helpen. Trots op mijn zus die zulke mooie dromen voor zichzelf en haar patiënten waar maakt. dikke kus Carla -
16 Maart 2018 - 13:00
Hermine:
Lieve Marie-Jose.
Het moet toch fijn zijn, dat er al mensen staan te wachten, omdat ze zo blij
zijn met jullie hulp.
Diike kus Hermine -
16 Maart 2018 - 20:15
Marie-Louise Van WIjk:
Dank je wel voor je verslag! Ik vind het geweldig om mee te genieten maar vooral heel veel respect voor je inzet, super!
-
16 Maart 2018 - 21:54
Sandra:
Geweldig om je verhaal weer te lezen.
Succes met alles -
17 Maart 2018 - 12:15
Martino Neumann:
Fijn van je te vernemen dat je een ervaren reizigster bent. Hoesten doen wij in Nederland ook, waar het in Banholt op dit moment sneeuwt! Het klimaat in Lombok zal je sneller genezen dan de ijzige oostenwind hier.
Ik wens je een vruchtbaar verblijf toe. Martino
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
