Gambia 4.5
Door: Marie-Jose Verheijen-Blomme
Blijf op de hoogte en volg Marie-José
23 November 2021 | Gambia, Banjul
Beste allemaal,
Het is nu dinsdagochtend 6.30 uur en thank God for iPhone en iPad. Alle elektriciteit is uitgevallen maar gelukkig kan ik doorwerken. In mijn laatste verslag vertelde ik jullie dat ik het de eerste dag van Ali hier zou zijn. Toon en ik hadden een redelijk vol programma voor hem en ons voor zaterdag en zondag. Maar dankzij de Gambiaanse mentaliteit viel het uiteindelijk mee. Je kunt wel zeggen dat ze op zaterdag of zondag om zo en zo laat verwacht worden, maar de kans dat dat ook echt gebeurd is zeer klein. Maar niet getreurd, we hebben prima gewerkt en gisteren ook degenen die in het weekend gepland stonden behandeld!
Het was dus meer dan volle bak gisteren. We hebben gelukkig 2 volledig ingerichte kamers dus konden we soms over 2 stoelen werken, sorry voor het woord maar het leek wel lopende bandwerk. Dat zeg je natuurlijk niet over patiënten, maar het geeft jullie een idee van hoe het ging. Helaas was de eerste patiënt een erg bang meisje dat de boel bij elkaar schreeuwde en dat zette de toon voor de rest van de ochtend. Na de, voor mij zeer korte lunchpauze, ging het stukken beter. Natuurlijk waren de kinderen nog steeds bang, ondanks de geruststellende woorden van de onderwijzer, maar grote gilpartijen zijn ons verder bespaard gebleven. Vandaag nieuwe kansen!!
Een van de mooie momenten was dat een jongetje, nadat hij toch wel erg had tegengestribbeld tijdens het trekken, uit de stoel opstond en “dank je wel” zei. Gewoon, heel duidelijk in het Nederlands. En ondanks het feit dat Ali bijna geen Nederlands spreekt, verstaat hij het wel. Ook hadden we een volwassen vrouw in de stoel waarbij het trekken van dat wat over was van een kies zo moeilijk ging, dat ik er zeker van ben dat het ook voor een kaakchirurg een zware bevalling zou zijn geweest. Chapeau Ali!! (Hij gooit dit door Google translate)
Tijdens de lunchpauze heb ik weer gesproken met Julia en Mariama over het meisjesproject. Voordat het gesprek begon gaf Mariama mij een enveloppe met daarin een handgeschreven brief om mij te bedanken (dus jullie sponsoren!) voor het feit dat haar schoolgeld is betaald. Die brief was in zeer keurig, foutloos Engels en leverde wel een paar tranen aan mijn kant op.
Nelleke, een Nederlandse gepensioneerde ok-assistente die hier nog tot eind maart blijft, had ik ook gevraagd. Met haar kan ik mailen en dat zou wel eens handig kunnen zijn als ik terug ben.
Aan het eind van het gesprek spoorde Julia haar vriendin aan om te zeggen dat ze tandpijn heeft. Mariama blijkt, ondanks het feit dat zij al 21 is, nog in het bezit te zijn van enkele melktanden in de bovenkaak. Een van die elementen hebben we behandeld, voor de kenners; inclusief een wortelkanaalbehandeling. Er zit nl geen blijvende tand onder en een brug of implantaat is natuurlijk geen optie. Heerlijk dat we haar konden helpen. Helaas konden we een andere patiënt niet van dienst zijn. Ali was er even niet dus zag ik de man eerst. En dankzij mijn tijd in het ziekenhuis kon ik bij binnenkomst van de patiënt de diagnose al stellen; een gebroken onderkaak. Hij was van een stoel gevallen en had daarbij niet alleen een onderkaakbreuk opgelopen maar ook een wond onder zijn kin. Die wond was gaan ontsteken, begrijpelijk hier, en het enige wat we konden doen was antibiotica voorschrijven en hem verwijzen naar de spoedeisende hulp van een ziekenhuis in Banjul. Maar of ze daar iets voor hem kunnen doen????
Om 17.00 uur had ik met Annemieke een afspraak bij Henriette Brummer-Sonko, de honorair consul hier in Gambia. Het was een zeer prettig gesprek waarbij al snel duidelijk werd dat er sinds kort een opleiding tot tandarts/mondzorgkundige (We hebben weer elektriciteit!) is gestart. Morgen ga ik met het hoofd van die opleiding spreken, een tandarts die zijn praktijk heeft in the Village. The Village is een klein winkelcentrum in de vorm van een halve cirkel. Beneden winkeltjes en restaurantjes en boven dus oa een tandartspraktijk. Gisteravond hebben Ali en ik in the Village gegeten met dr. Azadeh. Ali had Iraanse goodies voor hem, ze spraken af en toe ook Farzi, en ik kon hem weer materialen voor grote operaties geven. Zoals altijd was hij dankbaar. Inmiddels is het 7 uur, ontbijt is om 7.30, vertrek om 8. En dan gaan we er weer voor.
Hopelijk niet meer zo’n botte Nederlandse boer die vond dat hij voorrang had, omdat hij een afspraak om 15 uur had. Om stampij te voorkomen heb ik hem om 15.15 uur gezien en kreeg ik meteen de volle laag. Wat een onbeschoftheid, ongelooflijk. Ik zal jullie de details besparen, maar dit kon echt niet en dat heb ik hem ook gezegd. Die zien we nooit meer terug, gelukkig!
Fijn dat ik jullie weer even bij kon praten. Dank voor alle steun, zeker ook voor de berichtjes op de website. Lieve groet, take care
Marie-Jose
Het is nu dinsdagochtend 6.30 uur en thank God for iPhone en iPad. Alle elektriciteit is uitgevallen maar gelukkig kan ik doorwerken. In mijn laatste verslag vertelde ik jullie dat ik het de eerste dag van Ali hier zou zijn. Toon en ik hadden een redelijk vol programma voor hem en ons voor zaterdag en zondag. Maar dankzij de Gambiaanse mentaliteit viel het uiteindelijk mee. Je kunt wel zeggen dat ze op zaterdag of zondag om zo en zo laat verwacht worden, maar de kans dat dat ook echt gebeurd is zeer klein. Maar niet getreurd, we hebben prima gewerkt en gisteren ook degenen die in het weekend gepland stonden behandeld!
Het was dus meer dan volle bak gisteren. We hebben gelukkig 2 volledig ingerichte kamers dus konden we soms over 2 stoelen werken, sorry voor het woord maar het leek wel lopende bandwerk. Dat zeg je natuurlijk niet over patiënten, maar het geeft jullie een idee van hoe het ging. Helaas was de eerste patiënt een erg bang meisje dat de boel bij elkaar schreeuwde en dat zette de toon voor de rest van de ochtend. Na de, voor mij zeer korte lunchpauze, ging het stukken beter. Natuurlijk waren de kinderen nog steeds bang, ondanks de geruststellende woorden van de onderwijzer, maar grote gilpartijen zijn ons verder bespaard gebleven. Vandaag nieuwe kansen!!
Een van de mooie momenten was dat een jongetje, nadat hij toch wel erg had tegengestribbeld tijdens het trekken, uit de stoel opstond en “dank je wel” zei. Gewoon, heel duidelijk in het Nederlands. En ondanks het feit dat Ali bijna geen Nederlands spreekt, verstaat hij het wel. Ook hadden we een volwassen vrouw in de stoel waarbij het trekken van dat wat over was van een kies zo moeilijk ging, dat ik er zeker van ben dat het ook voor een kaakchirurg een zware bevalling zou zijn geweest. Chapeau Ali!! (Hij gooit dit door Google translate)
Tijdens de lunchpauze heb ik weer gesproken met Julia en Mariama over het meisjesproject. Voordat het gesprek begon gaf Mariama mij een enveloppe met daarin een handgeschreven brief om mij te bedanken (dus jullie sponsoren!) voor het feit dat haar schoolgeld is betaald. Die brief was in zeer keurig, foutloos Engels en leverde wel een paar tranen aan mijn kant op.
Nelleke, een Nederlandse gepensioneerde ok-assistente die hier nog tot eind maart blijft, had ik ook gevraagd. Met haar kan ik mailen en dat zou wel eens handig kunnen zijn als ik terug ben.
Aan het eind van het gesprek spoorde Julia haar vriendin aan om te zeggen dat ze tandpijn heeft. Mariama blijkt, ondanks het feit dat zij al 21 is, nog in het bezit te zijn van enkele melktanden in de bovenkaak. Een van die elementen hebben we behandeld, voor de kenners; inclusief een wortelkanaalbehandeling. Er zit nl geen blijvende tand onder en een brug of implantaat is natuurlijk geen optie. Heerlijk dat we haar konden helpen. Helaas konden we een andere patiënt niet van dienst zijn. Ali was er even niet dus zag ik de man eerst. En dankzij mijn tijd in het ziekenhuis kon ik bij binnenkomst van de patiënt de diagnose al stellen; een gebroken onderkaak. Hij was van een stoel gevallen en had daarbij niet alleen een onderkaakbreuk opgelopen maar ook een wond onder zijn kin. Die wond was gaan ontsteken, begrijpelijk hier, en het enige wat we konden doen was antibiotica voorschrijven en hem verwijzen naar de spoedeisende hulp van een ziekenhuis in Banjul. Maar of ze daar iets voor hem kunnen doen????
Om 17.00 uur had ik met Annemieke een afspraak bij Henriette Brummer-Sonko, de honorair consul hier in Gambia. Het was een zeer prettig gesprek waarbij al snel duidelijk werd dat er sinds kort een opleiding tot tandarts/mondzorgkundige (We hebben weer elektriciteit!) is gestart. Morgen ga ik met het hoofd van die opleiding spreken, een tandarts die zijn praktijk heeft in the Village. The Village is een klein winkelcentrum in de vorm van een halve cirkel. Beneden winkeltjes en restaurantjes en boven dus oa een tandartspraktijk. Gisteravond hebben Ali en ik in the Village gegeten met dr. Azadeh. Ali had Iraanse goodies voor hem, ze spraken af en toe ook Farzi, en ik kon hem weer materialen voor grote operaties geven. Zoals altijd was hij dankbaar. Inmiddels is het 7 uur, ontbijt is om 7.30, vertrek om 8. En dan gaan we er weer voor.
Hopelijk niet meer zo’n botte Nederlandse boer die vond dat hij voorrang had, omdat hij een afspraak om 15 uur had. Om stampij te voorkomen heb ik hem om 15.15 uur gezien en kreeg ik meteen de volle laag. Wat een onbeschoftheid, ongelooflijk. Ik zal jullie de details besparen, maar dit kon echt niet en dat heb ik hem ook gezegd. Die zien we nooit meer terug, gelukkig!
Fijn dat ik jullie weer even bij kon praten. Dank voor alle steun, zeker ook voor de berichtjes op de website. Lieve groet, take care
Marie-Jose
-
23 November 2021 - 08:42
Nicolle:
Dear Marie-José and Ali, so nice to read about the good work you are doing. thank Ali for the pictures in the app! Keep up the good work and stay safe! -
23 November 2021 - 09:00
Carla Blomme:
Wat wederom een mooi verslag! Super dat jullie zovelen hebben en gaan helpen. Wat die Nederlander betreft: hij verdient het niet om door jullie geholpen te worden! Succes! -
23 November 2021 - 09:01
Sonja Bakker:
geweldig wat jullie doen daar. Wat een mooi werk. En dan ook nog tijd om ene verslag te schrijven! Petje af ! -
23 November 2021 - 09:43
Ruudtsas :
Mooi verslag van het vele goede werk, succes en sterkte met vervolg! -
23 November 2021 - 13:21
Hermine Ve Rheijen:
Heel fijn om het verslag weer te lezen
Goed Bezig! Ik ben trots op jullie -
23 November 2021 - 15:30
Gert Bruijnes:
Ik mag dan wel samen met Inge de bedenker en realisator van de school, dentist en Health Center zijn en van alles geregeld hebben omtrent
de volgorde van de patiënten
Maar de wil van Marie José is heilig.!!!!!!
Netjes kloppen en wachten tot
dat ik je binnen roepl
Prachtig wat persoonlijkheid wat mooi dat ik haar mocht ontmoeten,
Dank voor al jullie werk. -
23 November 2021 - 18:17
Henny:
Marie-José en Ali, wat doen jullie daar een geweldig werk. prachtige foto van de jonge meisjes, die volgens mij heel blij zijn met jullie bezoek.
Hartelijke groeten, -
24 November 2021 - 03:20
Jantine:
Geweldig wat jullie allemaal weer doen! Dank voor het sturen weer en veel sukses en plezier nog! Lieve groet voor jullie vanaf Lombok. -
24 November 2021 - 10:39
Anita:
Beste Marie-José,
Zo te horen gaat het heel goed met jou, je geniet er duidelijk van !
Ook jouw verslagen worden steeds uitgebreider, dat je daar nog tijd en energie voor hebt, of is het de elektriciteit die af en toe uitvalt?
Hou je goed en zorg ook voor jezelf,
Groetjes,
Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
