Gambia 2

Beste allemaal,

Het is nu dinsdagavond en het lijkt wel of we hier al heel lang zijn.
Na een zeer voorspoedige reis waren we zaterdagmiddag in ons hotel. Prima, niets op aan te merken en zeker voor Afrikaanse begrippen erg goed. Mooie kamer in een rustig deel van het park, eigen zwembadje voor de deur! Het grote zwembad slingert in de vorm van kleinere zwembadjes door het park langs de ronde huisjes waarin beneden en boven 2 kamers zijn.
Zaterdagavond hadden we al met Eugenie en Leen een afspraak om samen te eten en plannen te maken. Leen had al wat voorwerk verricht en voor maandagmiddag een afspraak gemaakt voor ons.
Zondagochtend hadden we via Toon en Jan Wouter een afspraak met Cynthia Witsenburg. Zij werkt hier bij 2 verschillende klinieken en stelde voor om ons daar mee naar toe te nemen.
Maandagochtend zijn we eerst met haar naar Lamin Health Centre gegaan. En dat was in een woord geweldig! Deze kliniek wordt door de Nederlandse Annemiek de Koning geleid. In de kliniek werken nog een Nederlandse tropenarts en daarnaast zijn er enkele stagiaires uit Nederland en het nodige Gambiaanse personeel. Bij binnenkomst zag ik meteen de afdeling tandheelkunde en daar werken op dit moment 2 Nederlandse tandartsen, een permanent en een voor 2 weken. Maar wel in een echte tandartsenpraktijk, zo uit Nederland, letterlijk, door Dental Health International Nederland daar geïnstalleerd. Morgenavond zullen we met de tandarts die permanent hier is en met Annemiek eten om verder te bespreken wat de mogelijkheden zijn om samen te werken.
‘s Middags heeft Leen ons voorgesteld aan de directeur van het E F Small Teaching Hospital in Banjul. Natuurlijk moesten we “ even” wachten, maar dat was t wel waard. We hebben met hem, en de tweede man van het ziekenhuis, uitgebreid gesproken over wat zij nodig hebben en wat wij kunnen bieden. Het mooie is dat zij nu het voortouw nemen en wij kunnen zeggen wat we wel en niet willen en/of kunnen betekenen. Voor gisteravond had Annemiek een afspraak gemaakt met Peter Werkman, ook een Nederlander, die hier een restaurantje is gestart waar alleen maar in gebarentaal wordt gesproken. Zijn Gambiaanse vrouw heeft een hoorprobleem en hij wilde mensen met eenzelfde handicap helpen aan een baan. En het werkt, natuurlijk! Lekker gegeten in alle rust, want muziek wordt er niet gedraaid.
Gidi had voor gisteren een “ 4 wheel drive” geboekt en ook hij heeft een goede dag gehad.
Vanmorgen zijn Jan Wouter en ik teruggegaan naar het ziekenhuis in Banjul omdat daar een Cubaanse KNO-arts werkt die we gisteren niet konden spreken. We waren er op de afgesproken tijd maar zij zat in het dagelijkse artsenoverleg! Dat wisten ze natuurlijk gisteren ook al maar dat hebben ze ons niet gezegd. Uiteindelijk is ze uit het overleg gekomen en hebben we kort maar krachtig met haar kunnen overleggen. Het komt eigenlijk maar op een ding neer: de kennis en de kunde is er maar het ontbreekt haar aan de meest basale materialen. Ze wil heel graag samenwerken met Jan Wouter en ons plan om in maart 2019 echt aan de slag te gaan wordt steeds reëler. Van een kaakchirurg hebben ze wel gehoord maar ze hebben er nog geen gezien, dus ook op dat terrein is er werk in overvloed.
Vanuit het ziekenhuis in Banjul zijn we weer zo’n 30 km naar het zuid-westen gereden, met een taxi, om met Cynthia nog 2 privé klinieken te bezoeken. Na de nodige wachttijd hebben we ook in deze klinieken met de directeuren gesproken. Een van de twee antwoordde op mijn vraag wat er het hardst nodig is: Ambulanceverpleekundigen. Hij begrijpt dat wij geen blik open kunnen trekken waar we die uit te voorschijn toveren, maar we kunnen altijd kijken of er belangstelling is onder deze beroepsgroep om hier enige tijd te werken en hun kennis over te dragen.
In het laatste ziekenhuis waar we vandaag waren hebben we kennis gemaakt met een directeur gynaecoloog die uit Iran komt maar hier al jaren werkt. Hij leidt een mooie kliniek waar sinds 3 maanden en jonge, Gambiaanse neuroloog werkt. Maar ook hier worden de behandelingen beperkt door het gebrek aan materialen. Men is echter zeer enthousiast over de mogelijkheid om samen te werken en er werd meteen gezegd dat we altijd gebruik kunnen maken van hun ok. De directeur heeft ons uitgenodigd voor een drankje donderdagavond om een en ander verder te bespreken. We hebben de uitnodiging graag geaccepteerd, dat begrijpen jullie.
Morgen (voor jullie vandaag omdat ik morgenvroeg dit verhaal hoop te plaatsen) gaan we als echte toeristen met z’n vieren een kennismakingstochtje maken langs de bezienswaardigheden van dit stukje Gambia. Morgenmiddag (nog) niets maar morgenavond zullen we met tandarts Rob en Annemieke van Lamin Health Centre verder praten over tandheelkundige/kaakchirurgische hulp aan de patiënten van hun kliniek. Donderdag gaan we naar het dorp waar Eugenie en Leen wonen en werken en zullen daar ook een school bezoeken. Donderdagavond de afspraak met directeur van de Medicare Health Services en vrijdag weer terug naar Nederland.
Tot nu toe dus een geslaagde missie waarin de volgende dingen, in willekeurige volgorde ons opvallen:
Mooi, vlak land, nu nog groen, aan zee vooral ‘s ochtends veel wind
Vriendelijke mensen die af en toe (met name de jonge mannen) erg opdringerig zijn maar als je duidelijk “ nee” zegt dat ook wel accepteren (meestal!)
Heel veel auto’s, we hebben al 2 keer in een file gestaan en dan dus ook meer dan een kwartier.
Geen luidruchtige brommers zoals op Lombok
Veel minder troep op straat dan op Lombok
In de ziekenhuizen is het veel schoner dan in de ziekenhuizen op Lombok.
Net zoals op Lombok heel veel geduldig wachtende mensen in de klinieken.
Schitterend geklede vrouwen

En nu is het donderdag, eind van de middag, en gaan we morgen al weer terug. Vanavond nog een overleg en dan kunnen we terugkijken op een zeer succesvolle week. We hebben prima contacten gelegd en een redelijk beeld van wat de noden en mogelijkheden zijn in dit stukje Gambia. WiFi is niet overal even goed, de dagen zijn wel goed gevuld, het is er dus nog niet van gekomen om jullie op de hoogte te brengen. De oriëntatie toer die we gisteren met z’n vieren hebben gedaan was wel leuk, maar een keer is genoeg dus die hoef ik niet meer te maken. Vandaag met een lokale taxi naar Leen en Eugenie. Zij wonen en werken in Batokunku, een klein dorpje zo’n 20 minuten hiervandaan. Leen werkt daar in een superklein kliniekje waar Eugenie hem assisteert en zorgt dat alles zo schoon mogelijk is. We hebben daar ook een bezoekje gebracht aan hun huisje en Eugenie’s moestuin bewonderd. Verbazingwekkend dat de grond zo vruchtbaar is en de mensen niet op het idee komen daar wat mee te doen. Nou Eugenie wel, de eerste hibiscusplantjes staan al boven de grond in 2 weken tijd. Daarna hebben we de Fandoma school bezocht. Daar krijgen zo’n 200 meisjes en jonge vrouwen les in basisdingen zoals secretaressewerk, naailes en ook seksuele voorlichting. Dat laatste is hard nodig want veel meisjes raken al op 15 jarige leeftijd zwanger en hebben dan grote problemen bij de bevalling omdat hun lichaam, ook door ondervoeding in hun jeugd, een bevalling niet aan kan.
Daarnaast zit er bij deze school een basisschool en de eerste 2 (of 3?) jaar van een soort middelbare school. Het hele project is opgezet door een Spaanse vrouw die getrouwd is met een Gambiaan. Alles ziet er keurig uit, dankzij donaties uit Spanje.
Zowel in het kliniekje als op de school wil ik volgend jaar actief worden. Want dat ik terugkom is voor mij wel zeker!!
Inmiddels heb ik ook een goed contact met het management van dit hotel en van hen krijgen we ook de nodige medewerking als we volgend jaar terugkomen. Geweldig want Balafon is echt een goed hotel.
Nu hopen dat ik dit hele verhaal op de site krijg, met of zonder foto’s.
Lieve groet van uit een zeer bewolkt Gambia,

Marie-Jose