Lombok 7.6
Door: Marie-Jose Verheijen-Blomme
Blijf op de hoogte en volg Marie-José
25 Maart 2018 | Indonesië, Senggigi
Beste allemaal,
En weer zijn er twee dagen om gevlogen!
Na een redelijke nacht slapen wel erg vroeg wakker, voor 5 uur! Nou ja, ik lag er ook vroeg in. Prima bed, maar zonder airco behoorlijk warm ondanks de ventilator. Na ontbijt meteen gestart met t werk. In dit geval naar de “kleuterschool” waar de kinderen speciaal teruggekomen waren voor de poetsles. Gelukkig waren er ook moeders en/of oma’s meegekomen. Twee erg enthousiaste kleuterjuffen die, voor zover ik dat op basis van eerdere ervaringen hier kan beoordelen, de kinderen goed onder controle hadden. Eerst uitleg over poetsen, dan over gezond en slecht eten (de suikerconsumptie is hier huizenhoog). Posters opgehangen en alle kinderen een (party)zakje met daarin een tandenborstel en tandpasta gegeven. De tandenborstel wel uit de plasticverpakking gehaald anders vind je die terug op de grond of in de zee! Aan ieder zakje had ik een naamplaatje gehangen waarop de juf de naam van het kind schreef, het was een groot feest, ook omdat we slingers hadden opgehangen. Natuurlijk kregen de juffen en de moeders ook tandpasta en een tandenborstel. Daarnaast had ik zeep, bodylotion en een luchtje gekocht voor de juffen die onbezoldigd voor de klas staan. Dus verdienden ze in mijn ogen wel iets extra’s, t was een schot in de roos.
Na de poetsles terug naar de “praktijk”. Daar zat de “wachtkamer” tjokvol, vooral voor “mata” (ogen). Langzaam maar zeker kwamen de “ gigi” (tanden) patiënten echter ook opdagen en heb ik dus de hele dag behandeld. Zeer vermoeiend, maar de dankbaarheid van de patiënten maakt alles goed. Alles bij elkaar gisteren ruim 20 patiënten gezien en behandeld, heel wat meer dan in een praktijk in Nederland. Maar heel wat mensen hier overwinnen hun angst, gaan liggen en ondergaan de behandeling. Slechts een enkeling (man!!) piept en dan stop ik, jammer voor hen maar ik wil geen wilde verhalen over mishandeling of zoiets. Alle vrouwen laten zich prima behandelen en de paar kinderen die het nodig hadden ook. Een meisje van 10 (nou ja dat zeggen ze, ze kan ook 11 of 12 zijn) liet zich uitgebreid behandelen en dat was hard nodig, gaaf gebit maar erg veel tandsteen. Haar kon ik belonen met een Minnie Mouse opschrijfboekje en pen, kind super gelukkig en de ouders ook. Behandeling bestaat hier uit het verwijderen van tandsteen, polijsten is niet mogelijk. Maar bij sommigen heb ik met een elektrische tandenborstel de zaak opgefrist, dan was het succes en de dankbaarheid nog groter.
Vanmorgen van 9 tot 12 nog gewerkt, toen zwemmen, lunch en daarna de “praktijk” opdoeken/inpakken. Alle spullen gaan met Jantine dinsdag mee terug naar Mataram, naar de school waar ze mogen staan tot we weer terugkomen. Om 15.30 uur met de boot terug naar het “vasteland” van Lombok. Daar zou de taxi klaarstaan maar die was er niet, balen. De chauffeur zat in de moskee en kwam pas toen hij klaar was met bidden, stond ik daar lekker 20 minuten te wachten. Nou ja, ‘s lands wijs, ‘s lands eer! Tijdens de rit naar Senggigi gestopt bij een bekende van chauffeur Tarik, een arme oude man die oogproblemen heeft. Helaas gaat mijn matakennis niet ver, maar dit leek mij een typisch geval van staar. Morgen gaat de zoon van de patiënt met zijn vader naar Gili Gede, ik heb keurig een verwijsbriefje gemaakt en foto’s gestuurd ;) En natuurlijk geld voor de boot gegeven. Tarik zal controleren of ze ook werkelijk gegaan zijn.
Bij aankomst in het hotel kreeg ik een andere kamer (d1) dan de vorige week toegewezen, maar ik wilde naar “huis”, ook al omdat ik weet dat de airco in d10 goed werkt. Na wat soebatten om kwart voor zeven eindelijk binnen. Spullen uitgezocht, nu net wat gegeten en gedronken. De douche wacht en daarna het bed. Morgen hopelijk de bespreking met het hoofd van de afdeling gezondheidszorg op Lombok ivm de vergunningen. Duim voor me! Ook nog even langs het ziekenhuis naar de tandarts en naar Orong.
Voor nu, lieve groet vanaf een warm en vochtig Lombok
Marie-Jose
En weer zijn er twee dagen om gevlogen!
Na een redelijke nacht slapen wel erg vroeg wakker, voor 5 uur! Nou ja, ik lag er ook vroeg in. Prima bed, maar zonder airco behoorlijk warm ondanks de ventilator. Na ontbijt meteen gestart met t werk. In dit geval naar de “kleuterschool” waar de kinderen speciaal teruggekomen waren voor de poetsles. Gelukkig waren er ook moeders en/of oma’s meegekomen. Twee erg enthousiaste kleuterjuffen die, voor zover ik dat op basis van eerdere ervaringen hier kan beoordelen, de kinderen goed onder controle hadden. Eerst uitleg over poetsen, dan over gezond en slecht eten (de suikerconsumptie is hier huizenhoog). Posters opgehangen en alle kinderen een (party)zakje met daarin een tandenborstel en tandpasta gegeven. De tandenborstel wel uit de plasticverpakking gehaald anders vind je die terug op de grond of in de zee! Aan ieder zakje had ik een naamplaatje gehangen waarop de juf de naam van het kind schreef, het was een groot feest, ook omdat we slingers hadden opgehangen. Natuurlijk kregen de juffen en de moeders ook tandpasta en een tandenborstel. Daarnaast had ik zeep, bodylotion en een luchtje gekocht voor de juffen die onbezoldigd voor de klas staan. Dus verdienden ze in mijn ogen wel iets extra’s, t was een schot in de roos.
Na de poetsles terug naar de “praktijk”. Daar zat de “wachtkamer” tjokvol, vooral voor “mata” (ogen). Langzaam maar zeker kwamen de “ gigi” (tanden) patiënten echter ook opdagen en heb ik dus de hele dag behandeld. Zeer vermoeiend, maar de dankbaarheid van de patiënten maakt alles goed. Alles bij elkaar gisteren ruim 20 patiënten gezien en behandeld, heel wat meer dan in een praktijk in Nederland. Maar heel wat mensen hier overwinnen hun angst, gaan liggen en ondergaan de behandeling. Slechts een enkeling (man!!) piept en dan stop ik, jammer voor hen maar ik wil geen wilde verhalen over mishandeling of zoiets. Alle vrouwen laten zich prima behandelen en de paar kinderen die het nodig hadden ook. Een meisje van 10 (nou ja dat zeggen ze, ze kan ook 11 of 12 zijn) liet zich uitgebreid behandelen en dat was hard nodig, gaaf gebit maar erg veel tandsteen. Haar kon ik belonen met een Minnie Mouse opschrijfboekje en pen, kind super gelukkig en de ouders ook. Behandeling bestaat hier uit het verwijderen van tandsteen, polijsten is niet mogelijk. Maar bij sommigen heb ik met een elektrische tandenborstel de zaak opgefrist, dan was het succes en de dankbaarheid nog groter.
Vanmorgen van 9 tot 12 nog gewerkt, toen zwemmen, lunch en daarna de “praktijk” opdoeken/inpakken. Alle spullen gaan met Jantine dinsdag mee terug naar Mataram, naar de school waar ze mogen staan tot we weer terugkomen. Om 15.30 uur met de boot terug naar het “vasteland” van Lombok. Daar zou de taxi klaarstaan maar die was er niet, balen. De chauffeur zat in de moskee en kwam pas toen hij klaar was met bidden, stond ik daar lekker 20 minuten te wachten. Nou ja, ‘s lands wijs, ‘s lands eer! Tijdens de rit naar Senggigi gestopt bij een bekende van chauffeur Tarik, een arme oude man die oogproblemen heeft. Helaas gaat mijn matakennis niet ver, maar dit leek mij een typisch geval van staar. Morgen gaat de zoon van de patiënt met zijn vader naar Gili Gede, ik heb keurig een verwijsbriefje gemaakt en foto’s gestuurd ;) En natuurlijk geld voor de boot gegeven. Tarik zal controleren of ze ook werkelijk gegaan zijn.
Bij aankomst in het hotel kreeg ik een andere kamer (d1) dan de vorige week toegewezen, maar ik wilde naar “huis”, ook al omdat ik weet dat de airco in d10 goed werkt. Na wat soebatten om kwart voor zeven eindelijk binnen. Spullen uitgezocht, nu net wat gegeten en gedronken. De douche wacht en daarna het bed. Morgen hopelijk de bespreking met het hoofd van de afdeling gezondheidszorg op Lombok ivm de vergunningen. Duim voor me! Ook nog even langs het ziekenhuis naar de tandarts en naar Orong.
Voor nu, lieve groet vanaf een warm en vochtig Lombok
Marie-Jose
-
25 Maart 2018 - 14:12
Gidi:
Succes bij het "hoofd van de afdeling gezondheidszorg" en alvast een goede terugreis gewenst. -
25 Maart 2018 - 14:47
Carla:
Succes morgen!! Zal voor je duimen dat het gesprek door gaat en goed gaat :)
Probeer nog heel even te genieten. X -
25 Maart 2018 - 15:06
Rita:
Dat is hard werken , maar de beloning is groot begrijp ik uit je verslag. Alvast een goede reis terug en als je dan weer thuis bent wacht hier weer de “ rust “ van het pensioen.
Gr. Rita
-
25 Maart 2018 - 19:51
Hermine:
Heel veel succes morgen! Gooi je charmes in de strijd!
Jullie doen zo’n goed werk!
Dikke kus Hermine -
25 Maart 2018 - 23:29
Sandra:
Lieve groet terug en veel succes!! -
26 Maart 2018 - 10:20
Neef Ruud:
Mooi werk, ik bewonder je inzet. Wat is het banknummer ook al weer? -
26 Maart 2018 - 16:20
Doris:
Weer prachtige verhalen en mooi werk wat je daar verricht.
Kijk er elke keer waar naar uit.
Geniet er nog even van...
Liefs Doris -
26 Maart 2018 - 17:48
Truce:
wat geweldig om te lezen,wat jullie daar doen,geniet nog maar even van het heerlijke weer voor je weer naar huis gaat. heb je wel verdiend -
07 April 2018 - 21:03
Vera Dijkman:
Ha Marie-José degelijk werk. Geweldig joh wat je allemaal voor elkaar krijgt.
En je verslag loopt zo vlot dat we er haast bij zijn.
alle goeds
Hans en Vera
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
