Lombok 7.5
Door: Marie-Jose Verheijen-Blomme
Blijf op de hoogte en volg Marie-José
24 Maart 2018 | Indonesië, Senggigi
Beste allemaal,
Weer 2 dagen voorbij dus tijd om jullie even bij te praten.
Gistermorgen met z’n allen, Jantine, Stephan, Rebecca en ik, om 8.15 uur naar het universiteitsziekenhuis. Zij naar de oogarts, ik naar de tandarts. Die eerste kwam pas om 10 uur opdagen, toen hadden de tandarts en ik al enkele patiënten behandeld. Met bewondering heb ik het werk van de tandarts gadegeslagen, ze heeft redelijke apparatuur, maar erg belangrijk; de snelle boor heeft geen waterkoeling. Nou ja, die heeft ie natuurlijk wel, maar die was kapot. Geeft niets, ik heb al mijn assistente-ervaring uit de kast gehaald en met de meerfunctiespuit in de ene en de afzuiger in de andere hand tandarts Tania geassisteerd. De patiënte dien ik meegenomen had werd uitgebreid door haar bekeken en gelukkig stelde Tania dezelfde diagnoses. Omdat de jonge vrouw bij een brommerongeluk haar voortanden in de bovenkaak ernstig beschadigd had adviseerde Tania om eerst een röntgenfoto te laten maken. Maar dat kan niet in dit ziekenhuis, dus de patiënte met verwijzing en geld naar de kliniek waar dat wel kan. Intussen hebben wij gewoon (voor ons, niet voor hier!) doorgewerkt. Er kwam een biologiestudente met pijn; bleek een behoorlijke ontsteking aan een kies te zijn, met fistel. Daar moest antibiotica aan te pas komen en t advies om tandsteen te laten verwijderen. Maar dat laatste wordt niet vergoed door de universiteit, dus heb ik aangeboden het te betalen en de behandeling uit te voeren. Dat vond Tania meteen goed en zij heeft mij toen geassisteerd. Ging prima, ook al moest ik staande werken, maar de apparatuur deed het en in 45 minuten heb ik keurig werk geleverd, al zeg ik t zelf! Patiënte helemaal gelukkig en dat is t belangrijkste.
Op de inmiddels gemaakte (OPG) foto bleek dat van een van de voortanden de wortel gebroken is. Nu dus op zoek naar een tandarts die een apexresectie kan doen, daar ben ik nog mee bezig! Inmiddels was t bijna 13.00 uur, en waren de patiënten van Stephan en Rebecca ook gezien door de oogarts.
Wij terug naar hotel, even zwemmen totdat t begon te hozen en te onweren. Toen lekker op t terras voor de hotelkamer van een late lunch en de regen in het zwembad genoten. Een zeer relaxte middag, die eindigde met het uitzoeken van de kleding en spullen die vandaag mee moesten naar het eilandje Gili Gede. De kleren die ik niet meer kan/wil dragen heb ik in een grote vuilniszak achtergelaten in het hotel waar ik zondagavond weer terugkom.
Vanmorgen om 8 uur vertrokken met 2 taxi’s omdat we heel veel apparatuur mee moesten nemen. Een rit van 2,5 uur en nog een boottochtje van een half uur en toen waren we hier. Zie voor de details Hula Hoop, Gili Gede. Bijzonder hotel, helemaal in Lombok stijl met kamers die bestaan uit kleine huisjes. Geen luxe, geen warm water maar wel een schitterend uitzicht, prima eten en bijzonder vriendelijke mensen. De eerste die Jantine en ik tegenkwamen wilde al meteen haar mond voor mij opendoen! Dat was iets te vlug, eerst wat drinken, even zwemmen in de zee maar na de lunch aan de slag. En totaal onverwacht heb ik de hele middag patiënten behandeld. De eerste was de “burgemeester” van het dorp. We werken in zijn kantoor en hebben, dankzij een nabij tegen hotel, permanent elektriciteit. Patiënt ligt op een kunstleren bank met zijn hoofd op de armleuning. Niet optimaal maar redelijk te doen. Ik probeer zittend te werken maar sta ook veel en buig dan voorover. Arbo-wetten kennen ze hier toch niet! Ruim 3 uur aan een stuk gewerkt, opruimen en terug wandelen naar hotel. Snelle douche, dat gaat vanzelf als t water niet warm is, wat drinken en eten. Om 21 uur naar mijn kamer en liggend op bed dit verslag geschreven. Geen WiFi hier maar morgen bij ontbijt wel. Dus dan verzenden, helaas weer zonder foto’s. Die houden jullie tegoed, de WiFi is niet sterk genoeg hier.
Groeten vanaf Gili Gede,
Marie-Jose
Weer 2 dagen voorbij dus tijd om jullie even bij te praten.
Gistermorgen met z’n allen, Jantine, Stephan, Rebecca en ik, om 8.15 uur naar het universiteitsziekenhuis. Zij naar de oogarts, ik naar de tandarts. Die eerste kwam pas om 10 uur opdagen, toen hadden de tandarts en ik al enkele patiënten behandeld. Met bewondering heb ik het werk van de tandarts gadegeslagen, ze heeft redelijke apparatuur, maar erg belangrijk; de snelle boor heeft geen waterkoeling. Nou ja, die heeft ie natuurlijk wel, maar die was kapot. Geeft niets, ik heb al mijn assistente-ervaring uit de kast gehaald en met de meerfunctiespuit in de ene en de afzuiger in de andere hand tandarts Tania geassisteerd. De patiënte dien ik meegenomen had werd uitgebreid door haar bekeken en gelukkig stelde Tania dezelfde diagnoses. Omdat de jonge vrouw bij een brommerongeluk haar voortanden in de bovenkaak ernstig beschadigd had adviseerde Tania om eerst een röntgenfoto te laten maken. Maar dat kan niet in dit ziekenhuis, dus de patiënte met verwijzing en geld naar de kliniek waar dat wel kan. Intussen hebben wij gewoon (voor ons, niet voor hier!) doorgewerkt. Er kwam een biologiestudente met pijn; bleek een behoorlijke ontsteking aan een kies te zijn, met fistel. Daar moest antibiotica aan te pas komen en t advies om tandsteen te laten verwijderen. Maar dat laatste wordt niet vergoed door de universiteit, dus heb ik aangeboden het te betalen en de behandeling uit te voeren. Dat vond Tania meteen goed en zij heeft mij toen geassisteerd. Ging prima, ook al moest ik staande werken, maar de apparatuur deed het en in 45 minuten heb ik keurig werk geleverd, al zeg ik t zelf! Patiënte helemaal gelukkig en dat is t belangrijkste.
Op de inmiddels gemaakte (OPG) foto bleek dat van een van de voortanden de wortel gebroken is. Nu dus op zoek naar een tandarts die een apexresectie kan doen, daar ben ik nog mee bezig! Inmiddels was t bijna 13.00 uur, en waren de patiënten van Stephan en Rebecca ook gezien door de oogarts.
Wij terug naar hotel, even zwemmen totdat t begon te hozen en te onweren. Toen lekker op t terras voor de hotelkamer van een late lunch en de regen in het zwembad genoten. Een zeer relaxte middag, die eindigde met het uitzoeken van de kleding en spullen die vandaag mee moesten naar het eilandje Gili Gede. De kleren die ik niet meer kan/wil dragen heb ik in een grote vuilniszak achtergelaten in het hotel waar ik zondagavond weer terugkom.
Vanmorgen om 8 uur vertrokken met 2 taxi’s omdat we heel veel apparatuur mee moesten nemen. Een rit van 2,5 uur en nog een boottochtje van een half uur en toen waren we hier. Zie voor de details Hula Hoop, Gili Gede. Bijzonder hotel, helemaal in Lombok stijl met kamers die bestaan uit kleine huisjes. Geen luxe, geen warm water maar wel een schitterend uitzicht, prima eten en bijzonder vriendelijke mensen. De eerste die Jantine en ik tegenkwamen wilde al meteen haar mond voor mij opendoen! Dat was iets te vlug, eerst wat drinken, even zwemmen in de zee maar na de lunch aan de slag. En totaal onverwacht heb ik de hele middag patiënten behandeld. De eerste was de “burgemeester” van het dorp. We werken in zijn kantoor en hebben, dankzij een nabij tegen hotel, permanent elektriciteit. Patiënt ligt op een kunstleren bank met zijn hoofd op de armleuning. Niet optimaal maar redelijk te doen. Ik probeer zittend te werken maar sta ook veel en buig dan voorover. Arbo-wetten kennen ze hier toch niet! Ruim 3 uur aan een stuk gewerkt, opruimen en terug wandelen naar hotel. Snelle douche, dat gaat vanzelf als t water niet warm is, wat drinken en eten. Om 21 uur naar mijn kamer en liggend op bed dit verslag geschreven. Geen WiFi hier maar morgen bij ontbijt wel. Dus dan verzenden, helaas weer zonder foto’s. Die houden jullie tegoed, de WiFi is niet sterk genoeg hier.
Groeten vanaf Gili Gede,
Marie-Jose
-
24 Maart 2018 - 00:36
Betty Boltong:
Nou Marie-Jose wie kan er nu zeggen dat ze in her kantoor van de burgemeester mag werken.
Fantastisch wat je weer doet heb er grote bewondering voor maar zie dat je tussendoor ook even de tijd neemt om te zwemmen en te ontspannen. Ik geniet van je verslagen. Groetjes BETTY -
24 Maart 2018 - 00:49
Gidi:
Voor het goede begrip van de lezers en lezeressen merk ik op, dat de (overcomplete) kleding die je in een vuilniszak hebt achtergelaten niet bestemd is voor de vuilnisbelt, maar van zodanige kwaliteit is dat de lokale bevolking er nog veel plezier van kan hebben. -
24 Maart 2018 - 09:30
Carla:
Lieve zus, wat doen jullie toch goed en veel werk! Mooi dat jullie ook tijd nemen om even te genieten van het zwembad en het uitzicht. Dikke kus -
24 Maart 2018 - 10:59
Jantine:
Wat worden er weer veel mensen blij gemaakt en ook de kleintjes, een genot om te zien en te ervaren!
Hier kan geen enkel groot salaris tegenop en ik wil jullie allen dan ook weer heel erg bedanken voor de geweldige inzet! Nog even volhouden ook in deze omstandigheden op het eiland hi hi hi...maar dat gaat vast nog lukken! -
24 Maart 2018 - 12:25
Hermine:
Ik mis inderdaad de foto’s. Maar door jouw verslag heb ik toch een beeld. Succes!! Dikke kus Hermine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
