Lombok 6.4
Door: M.J. Verheijen
Blijf op de hoogte en volg Marie-José
12 Oktober 2015 | Nederland, Buchten
Beste allemaal,
Dank voor alle lieve en leuke reacties op mijn vorige verslag. Het is nu donderdagavond, iets over tienen. We komen net terug van het eten, dat is de luxe die we hier hebben: niet zelf koken en afwassen, geen bed dekken, maar alles overlaten aan de gastvrije bevolking hier. Laatste nieuws (dd 9-10) voor degenen die mij missen: maandagavond 12 oktober om half negen kom ik op tv in het programma Radar.
Ik weet helaas niet hoeveel patiënten de anderen gezien hebben in de afgelopen dagen, maar bij mij schommelt het totaal per dag tussen de 25 en de 50. Die 50 was vandaag, een redelijk rustig begin van de dag, maar vanmiddag 30 patiënten gezien bij een naschoolse “opvang” organisatie van een Duitse mevrouw. Dit was terug naar mijn eerste keren op Lombok, eigenlijk alleen maar slechte gebitten, en dan vooral van de kinderen, het melkgebit. Er was één jongetje bij met een volledig gaaf melkgebit en ook zijn eerste blijvende kiezen waren (nog) puntgaaf in een keurig schoon mondje. Ik heb hem en zijn moeder uitvoerig gecomplimenteerd, dat begrijpen jullie.
Even een overzicht van de dagindeling. Om 6.15 uur loopt de wekker af, meteen de pc starten omdat ik dan het meeste kans heb op een goede internetverbinding. Mails lezen en zo mogelijk beantwoorden. Dan wassen, aankleden en ontbijten: 2 sneetjes geroosterd brood met boter en “kaas”. Om half acht met Tariq, onze vaste taxichauffeur, naar de locatie waar we onze “winkeltjes” hebben opgezet. Dat is een school voor slechthorende en gehandicapte kinderen van 6 tot 20+ jaar. De groepen zijn ingedeeld naar handicap, dus de slechthorende bij elkaar en dan weer op leeftijd. De meeste kinderen in deze groepen zijn echter bijna volledig doof zodat ook Elke niet veel voor hen kan betekenen. Maar zo af en toe is er toch een kind dat geholpen kan worden. Bijvoorbeeld het jongetje dat vorig jaar van Jan Wouter een hoortoestel (zo noemt Elke dat) heeft gekregen en nu terugkwam voor controle. Zijn moeder vertelde dat ze zich vroeger schaamde voor haar kind maar dat ze nu juist trots op hem is omdat hij met sprongen vooruit gaat v.w.b. de ontwikkeling van zijn spraak.
Zelf doe ik veel controles als voorbereiding op de komst van Auke volgende week en behandel ik patiënten. Mijn oude tandsteenverwijderapparaat doet het ook weer nadat het handstuk een hele dag en nacht in de azijn heeft gelegen. Het zat gewoon helemaal vol met “ketelsteen”, nou ja het is dan ook 2 jaar niet gebruikt. Maar nu ben ik dus goed voorzien en zal niet zonder apparatuur komen te zitten! We werken meestal van 8 tot 12.30 uur. Dan eten we een Lomboklunch die door Toon wordt gekocht bij een stalletje ergens aan de straat. Maar Jantine heeft ons vanaf het begin verzekerd dat het “veilig” eten is dus we genieten van een bergje rijst met wat groenten, een stukje ei en voor de liefhebbers wat “apenhaar’ zoals Jan Wouter het rundvlees noemt. Natuurlijk heeft er soms een kip overheen gevlogen of is er een garnaal in verdwaald. Al met al prima eten, geserveerd op een stukje vetvrij papier.
Na de lunch werken we nog even door totdat er zich geen patiënten meer melden. De ene keer zijn we dan rond 15.00 uur, de andere pas om 17.00 uur, vandaag, terug in het hotel. En dan begint het vakantiedeel van de reis: zwemmen en een drankje drinken aan het zwembad. Natuurlijk kopen we zelf alles in, we zijn tenslotte Nederlanders en Belgen en blijven dus op de, hele, kleintjes letten. Alcohol is niet meer te koop in de winkels maar Jantine heeft Toon meegenomen naar een soort Sligro waar de lokale hotels en restaurants hun inkopen doen en waar wel alcohol te koop is. Na het zwemmen even douchen en dan op zoek naar een leuk restaurantje. Voor een heerlijke maaltijd betalen we meestal per persoon niet meer dan 8-9 euro, inclusief drankjes. Kom daar in Nederland maar eens om! Zo rijgen de dagen zich aaneen en zijn we al bijna een week hier, het lijkt al veel langer. Maar het gezegde luidt niet voor niets: time flies when you are having fun, en dat hebben we. Iedere keer geeft het weer zoveel voldoening als je iemand hebt kunnen helpen. Zoals het verwijderen van 2 melktandjes waar de kinderen last van hadden. Beetje verdovende gel erop en dan kun je zo’n tandje bijna pijnloos verwijderen. Tot grote verbazing van kind en ouder want die zijn gewend dat dat met veel pijn en bloedverlies gepaard gaat bij de lokale tandarts.
Het is nu inmiddels 23.00 uur, ik wens jullie welterusten. Morgenvroeg zal ik dit verslag op de website zetten, nu is de internetverbinding te slecht.
Lieve groet vanaf Lombok,
Marie-José
PS; Dankzij jullie gulle gaven heb ik weer een paar honderd tandenborstels en tubes tandpasta kunnen kopen. Ze vinden gretig aftrek bij alle patiënten, misschien zelfs voor sommigen een reden om hun mond open te doen!
PS 2; vanmorgen is plaatsen mislukt, hopelijk heb ik nu meer succes. Het is nu kwart over drie, na weer een morgen hard werken. De laatste patiënt kwam 3 kwartier te laat, die heb ik niet meer behandeld, ik ben te moe. Morgenvroeg zie ik geen patiënten, morgenmiddag naar het dorp van mijn assistent Adyt. Ben benieuwd, ik houd jullie op de hoogte. MJ
Dank voor alle lieve en leuke reacties op mijn vorige verslag. Het is nu donderdagavond, iets over tienen. We komen net terug van het eten, dat is de luxe die we hier hebben: niet zelf koken en afwassen, geen bed dekken, maar alles overlaten aan de gastvrije bevolking hier. Laatste nieuws (dd 9-10) voor degenen die mij missen: maandagavond 12 oktober om half negen kom ik op tv in het programma Radar.
Ik weet helaas niet hoeveel patiënten de anderen gezien hebben in de afgelopen dagen, maar bij mij schommelt het totaal per dag tussen de 25 en de 50. Die 50 was vandaag, een redelijk rustig begin van de dag, maar vanmiddag 30 patiënten gezien bij een naschoolse “opvang” organisatie van een Duitse mevrouw. Dit was terug naar mijn eerste keren op Lombok, eigenlijk alleen maar slechte gebitten, en dan vooral van de kinderen, het melkgebit. Er was één jongetje bij met een volledig gaaf melkgebit en ook zijn eerste blijvende kiezen waren (nog) puntgaaf in een keurig schoon mondje. Ik heb hem en zijn moeder uitvoerig gecomplimenteerd, dat begrijpen jullie.
Even een overzicht van de dagindeling. Om 6.15 uur loopt de wekker af, meteen de pc starten omdat ik dan het meeste kans heb op een goede internetverbinding. Mails lezen en zo mogelijk beantwoorden. Dan wassen, aankleden en ontbijten: 2 sneetjes geroosterd brood met boter en “kaas”. Om half acht met Tariq, onze vaste taxichauffeur, naar de locatie waar we onze “winkeltjes” hebben opgezet. Dat is een school voor slechthorende en gehandicapte kinderen van 6 tot 20+ jaar. De groepen zijn ingedeeld naar handicap, dus de slechthorende bij elkaar en dan weer op leeftijd. De meeste kinderen in deze groepen zijn echter bijna volledig doof zodat ook Elke niet veel voor hen kan betekenen. Maar zo af en toe is er toch een kind dat geholpen kan worden. Bijvoorbeeld het jongetje dat vorig jaar van Jan Wouter een hoortoestel (zo noemt Elke dat) heeft gekregen en nu terugkwam voor controle. Zijn moeder vertelde dat ze zich vroeger schaamde voor haar kind maar dat ze nu juist trots op hem is omdat hij met sprongen vooruit gaat v.w.b. de ontwikkeling van zijn spraak.
Zelf doe ik veel controles als voorbereiding op de komst van Auke volgende week en behandel ik patiënten. Mijn oude tandsteenverwijderapparaat doet het ook weer nadat het handstuk een hele dag en nacht in de azijn heeft gelegen. Het zat gewoon helemaal vol met “ketelsteen”, nou ja het is dan ook 2 jaar niet gebruikt. Maar nu ben ik dus goed voorzien en zal niet zonder apparatuur komen te zitten! We werken meestal van 8 tot 12.30 uur. Dan eten we een Lomboklunch die door Toon wordt gekocht bij een stalletje ergens aan de straat. Maar Jantine heeft ons vanaf het begin verzekerd dat het “veilig” eten is dus we genieten van een bergje rijst met wat groenten, een stukje ei en voor de liefhebbers wat “apenhaar’ zoals Jan Wouter het rundvlees noemt. Natuurlijk heeft er soms een kip overheen gevlogen of is er een garnaal in verdwaald. Al met al prima eten, geserveerd op een stukje vetvrij papier.
Na de lunch werken we nog even door totdat er zich geen patiënten meer melden. De ene keer zijn we dan rond 15.00 uur, de andere pas om 17.00 uur, vandaag, terug in het hotel. En dan begint het vakantiedeel van de reis: zwemmen en een drankje drinken aan het zwembad. Natuurlijk kopen we zelf alles in, we zijn tenslotte Nederlanders en Belgen en blijven dus op de, hele, kleintjes letten. Alcohol is niet meer te koop in de winkels maar Jantine heeft Toon meegenomen naar een soort Sligro waar de lokale hotels en restaurants hun inkopen doen en waar wel alcohol te koop is. Na het zwemmen even douchen en dan op zoek naar een leuk restaurantje. Voor een heerlijke maaltijd betalen we meestal per persoon niet meer dan 8-9 euro, inclusief drankjes. Kom daar in Nederland maar eens om! Zo rijgen de dagen zich aaneen en zijn we al bijna een week hier, het lijkt al veel langer. Maar het gezegde luidt niet voor niets: time flies when you are having fun, en dat hebben we. Iedere keer geeft het weer zoveel voldoening als je iemand hebt kunnen helpen. Zoals het verwijderen van 2 melktandjes waar de kinderen last van hadden. Beetje verdovende gel erop en dan kun je zo’n tandje bijna pijnloos verwijderen. Tot grote verbazing van kind en ouder want die zijn gewend dat dat met veel pijn en bloedverlies gepaard gaat bij de lokale tandarts.
Het is nu inmiddels 23.00 uur, ik wens jullie welterusten. Morgenvroeg zal ik dit verslag op de website zetten, nu is de internetverbinding te slecht.
Lieve groet vanaf Lombok,
Marie-José
PS; Dankzij jullie gulle gaven heb ik weer een paar honderd tandenborstels en tubes tandpasta kunnen kopen. Ze vinden gretig aftrek bij alle patiënten, misschien zelfs voor sommigen een reden om hun mond open te doen!
PS 2; vanmorgen is plaatsen mislukt, hopelijk heb ik nu meer succes. Het is nu kwart over drie, na weer een morgen hard werken. De laatste patiënt kwam 3 kwartier te laat, die heb ik niet meer behandeld, ik ben te moe. Morgenvroeg zie ik geen patiënten, morgenmiddag naar het dorp van mijn assistent Adyt. Ben benieuwd, ik houd jullie op de hoogte. MJ
-
12 Oktober 2015 - 11:43
Carla Blomme:
Wat verzetten jullie toch goed en veel werk!! Super dat jullie dit doen. Is de school wellicht een mooie stageplek voor mijn studenten? Alle goeds voor allen maar speciaal voor jou! kus van je zus. -
12 Oktober 2015 - 14:10
Jantine:
Geweldig om dit weer te mogen beleven met jullie. De blije gezichten, de mooie reakties " o zo kan je dus ook terug komen van de tandarts zonder pijn en met een prachtig schoon gebit!!" Kinderen die heel veel hebben gemist kunnen ineens meer horen nadat ze bij Dr Jan en Elke zijn geweest.....Ouders die de tranen in de ogen springen als ze zien hoe positief hun kind reageert.....ook ik ben af en toe echt emotioneel, het went nooit en gelukkig maar!!
Lieve mensen Lombok is jullie zo dankbaar.....en ik ook.... kom terug volgend jaar o.k?? -
12 Oktober 2015 - 21:10
Raymond En Sandra:
Prachtig je verhaal weer te lezen. Kanjers!!!
We hebben net Radar gezien, ook geweldig !!!!!!
Lieve groetjes uit Born. X
-
12 Oktober 2015 - 23:21
Hermine:
Goed om te Horen dat jullie werk zo gewaardeerd wordt.
Je bent ook een tv ster samen met je moeder.
Gidi zag er heel goed uit.
Dikke kus en nog veel succes. -
13 Oktober 2015 - 19:03
Jos Van Prooijen:
Wat een verhaal weer Marie Jose. Wat doen jullie toch een goed werk.
En niet alleen daar doen jullie goed werk. Want ook in Nederland ben je goed actief.gisterenavond schitterde je op de t.v. Om te vertellen dat de tandkliniek zo goed met je moeder omging. Het was een terechte warme douche! Wat is je moeder nog een statige dame zeg . Een mooie vrouw. Nu snap ik waar jij het van hebt. Het was een leuke uitzending in ieder geval . Wij wensen je nog een hele effectieve tijd daar . Wij denken aan je .groetjes van ons tweetjes. -
14 Oktober 2015 - 20:43
Hilco Snippe:
Inderdaad een mooi verhaal en wat doen jullie een ontzettend goed en dankbaar werk.
Heel leuk om te lezen.
Ook ik heb radar gezien, zag je plotseling op tv , had je me inderdaad net voor de trip naar lombok verteld dat je in radar kwam. Was het weer vergeten, typisch " man" he.
veel groetjes en jij krijgt van mij ook een "warme douche"
Zie je wel op niveau 4
gr hilco -
17 Oktober 2015 - 16:18
Vera Dijkman:
Hallo Marie-Jose. We zijn net terug van vakantie. Heb je brieven gelezen met veel interesse. Echt jij hoor. Keihard werken met plezier en met zeer goed resultaat. Zo te lezen vormen jullie een fijne groep. Blijf lekker genieten van alles wat je beschrijft. Maar dat zal wel lukken.
Alle goeds gewenst van onsbeiden
Hans en Vera
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
