Lombok 5.5

Beste allemaal,

Ook nu weer hartelijk dank voor alle lieve reacties op mijn vorige stukje!! Hopelijk weten jullie dat ik niet naar iedereen persoonlijk kan reageren, de website geeft geen e-mailadressen weer en als hele/halve digibeet heb ik niet alle mailadressen bij me. Maar mijn dank is niet minder groot.
Gisteren weer vol goede moed in de Puskesmas gewerkt. Misschien leek het maar zo, maar het viel Auke en mij op dat het net iets schoner was dan de vorige week. Jan Wouter en Toon waren even mee om het gezondheidscentrum te “bezichtigen” en foto’s te maken. Ook zij waren onder de indruk van het gebrek aan hygiëne. ’s Lands wijs, ’s lands eer zullen we maar zeggen!

Gistermiddag heeft Auke nog een patiënte in de praktijk van Farida behandeld, met assistentie van de dames daar. Ik heb eigenlijk niets anders gedaan dan wat meegekeken en geleerd bij JW en T. Eigenlijk had ik aan Jantine haar stamboom willen laten zien, die ik met heel veel plezier voor haar heb uitgezocht. Maar Jantine is altijd druk met vertalen als er patiënten zijn dus dat laten zien is mislukt.

Gisteravond met de Lombok4 gezellig gegeten in een lokaal restaurantje. Daar zat ook een gezelschap Russen, need I say more? Grote hilariteit (sorry) toen een van de Russische dames opstond en, volgens JW en T met een zatte kop, onderuit ging. De witte dokters bleven rustig zitten en voorzagen het gebeuren van het nodige commentaar. Vooral toen de dame in kwestie plat op haar rug werd gelegd en haar benen in de lucht werden gehouden door leden uit haar gezelschap. Uiteindelijk is mevrouw weer gaan zitten, en we verwachten verder gegaan met het nuttigen van alcohol. Daar hebben we echter niet op gewacht, dus geen verslag over het vervolg van dit drama!!

Vanmorgen vroeg op omdat JW, T en ik met mr. Yessie’s (die Hadji Mardi heet. Hadji omdat hij naar Mekka is geweest, Mardi is zijn naam) naar het dorp waar zijn vrouw vandaan komt in de “bush” zouden gaan. Farida is ons in haar eigen auto gevolgd, zij moest op tijd terug zijn i.v.m. patiënten in haar praktijk. Twee uur in de auto, in het begin over prima wegen, het laatste stukje hobbel de bobbel. Bij de school aangekomen was het een groot pandimonium, veel van de kinderen hadden blijkbaar nog nooit een “blanke” gezien. En nu stonden er ineens 3 voor hun neus, waarvan een ruim 1.90 m lang. Het duurde echt een hele tijd voordat de groep tot bedaren was gekomen en toen kon ik beginnen met de voorlichting en instructie, samen met Farida die alles voor mij/de kinderen vertaalde. Zie foto’s. Na de “les” alle kinderen voorzien van tandenborstel en tandpasta, dank aan de sponsoren, alles bij elkaar, met de tweede groep erbij ruim 200!! Ook in de monden gekeken maar geen commentaar geleverd want we kunnen ze toch niet helpen. Natuurlijk weer de nodige kerkhoven gezien, maar ook enkele keurige monden. JW en T hebben nog een aantal kinderen in de oren gekeken en oordruppels verstrekt waar nodig. Als afsluiting van ons bezoek aan dit dorp werden we uitgenodigd voor koffie bij een van de bewoners, een onderwijzer van de school. Allemaal schoenen uit en zitten op de mat. Niet alleen koffie maar ook een volledige maaltijd werd ons aangeboden. JW en T hebben gesmuld van de zelfgemaakte sambal trassie, super pittig, ik heb beleefd bedankt. Vervolgens hebben we nog een bezoek gebracht, net als vorig jaar, aan de vader van mr. Hadji Mardi. Ook hier werden we allerhartelijkst ontvangen en mocht JW weer de nodige oren inspecteren. Ik heb mij beperkt tot het uitdelen van kleurplaten en pennen (dank aan de firma Nobel Biocare en Hotel van der Valk). Daarna weer 2 uur terug naar Senggigi over dezelfde wegen, maar nu met een iets hogere snelheid. Gelukkig was ik moe en heb ik af en toe mijn ogen maar dicht gedaan. Het is hier echt levensgevaarlijk op de weg. Volgens mij is er maar één verkeersregel: de brutaalste gaat voor. Omdat we redelijk op tijd terug waren zitten we nu aan het zwembad waar net de WiFi is geïnstalleerd. Handig v.w.b. mijn iPhone, mijn laptop weigert nog steeds alle communicatie met de buitenwereld. Maar dat geeft niet want de andere 3 stellen hun laptop en/of iPad ter beschikking, dus kan ik mijn schrijverij de wereld insturen.
Vanavond gaan we eten met Farida, als dank van onze kant voor al haar, onverwachte, hulp. Als klap op de vuurpijl belde ze mij net met het goede nieuws dat we morgenmiddag om 15.00 uur bij de gouverneur op bezoek gaan! De andere 3 weten natuurlijk nog niet wat dat inhoudt, maar zoals enkele van jullie weten, is het hier van het grootste belang wie je kent op welke positie. En hoger dan de gouverneur is er niet. We willen hem vooral vragen om ons werk in het komend jaar te steunen. Of het lukt weet ik niet, maar ook hier geldt: niet geschoten is altijd mis en, zoals ik hierboven al zei, de brutalen hebben hier de halve wereld. Niet dat ik het waag om brutaal te zijn bij de gouverneur, no way! Nu moeten de mooie kleren natuurlijk uit de koffer want we gaan in vol ornaat.
Nog even vermelden dat JW en T vele mensen blij hebben gemaakt met het verstrekken van adviezen, medicijnen, hoorapparaten en het schoonmaken van oren. Eén moeder was zo gelukkig met het hoorapparaat voor haar dochter dat ze een dag de allerlekkerste brownies ever voor ons had gebakken, en de dag erna met een super zelf gebakken appeltaart aan kwam zetten voor de THT (=KNO) dokter. Het moge duidelijk zijn dat het werk dat we verrichten gewaardeerd wordt. Hopelijk is dat ook op de foto’s te zien.
Morgen nog een volle dag aan de arbeid, tot 14.30 uur natuurlijk!! Donderdag gaan Auke en ik naar het ziekenhuis in Gerung waar Farida werkt. Ik verheug me op het weerzien met de directrice. Ook dit jaar kan ik haar blij maken met de nodige medische materialen. Donderdagavond biedt Jantine ons een afscheidsetentje aan en dan zit ons werk er weer op. Misschien vrijdagochtend nog even naar de school, maar veel kunnen we dan niet doen omdat het biddag/ochtend is. We zullen zien, ook hier geldt wat vandaag niet lukt, kan misschien morgen lukken, volgende week of volgend jaar!

That’s it folks for today, lieve groet van de Lombok4

Marie-José