Lombok 4.4

Beste allemaal,
Weet niet waar ik gebleven ben met mijn verslag, dus even opzoeken; zondag hebbben jullie al mee gekregen., dus...
Maandag wisten we niet wat we konden verwachten omdat het verkiezingsdag was. Er werd gestemd voor een nieuwe gouverneur. Men had de keus uit 4 koppels, natuurlijk allemaal mannen. Lijst 1 was de huidige gouverneur en zijn vice-gouverneur (neem ik aan). Voor Lombok en ons zou het het beste zijn als die herkozen wordt, hij heeft in de afgelopen 4 jaar erg veel voor de mensen hier gedaan en ik ken hem en zijn vrouw persoonlijk. Hij is een neef van Farida, en via je familie kun je nog eens wat regelen, goede dingen in dit geval. Helaas zullen we de uitslag niet meer meemaken (ha, ha dus ook niet naar het feestje kunnen!!) maar daar hebben we email voor.
Toch hebben we maandag het nodige aantal patiënten gezien, zie voor de details van Stephan en Rebecca Lembeck hun blog op deze site. Zelf had ik gisteren slechts 17 patiënten, maar die heb ik wel allemaal behandeld. En voor dat je hier een mond redelijk schoon hebt ben je wel even heel intensief bezig, dat verzeker ik jullie. Maar er zijn ook een paar zaken die het werken makkelijker maken; de patiënt ligt muisstil in de stoel, van angst?, klaagt nooit over pijn en ... is erg dankbaar na de behandeling!! Aan mijn sponsoren van enkele jaren geleden nogmaals dank, zonder het tandsteenverwijderapparaat en het afzuigapparaat zou ik dit werk niet kunnen doen!!
Het is nu 7.00 uur ’s ochtends, aankleden, wat eten en weer aan de arbeid. Vanavond om 19.00 uur met patiënten naar dr. Paulina, dus het wordt een lange dag. Ook de voorbereidingen treffen voor het bezoek aan midden Lombok morgen.
Nu is het woensdagmiddag , bijna 4 uur. Laat ik even teruggaan naar gisteren, dinsdag. Bij aankomst bij de school zaten er al patiënten te wachten. Dus maar meteen beginnen. Helaas, mijn afzuigapparaat deed het niet meer. Ik had al gemerkt dat het maandag wat minder goed ging, maar nu deed ie helemaal niets meer. Zelf gekeken, Stephan gekeken, toen Jantine gevraagd of ze haar aangenomen zoon Holis kon vragen om er naar te kijken. Dat vragen is echter niet zo makkelijk want Holis is doof, dus je kunt hem niet bellen, maar wel sms-en. Het is een geweldige kerel, kunstenaar en zeer handig met electriciteit, waterleidingen et cet. Hij had 1,5 jaar geleden ook mijn apparatuur aangesloten. Holis kwam, keek en loste in no time het probleem op. Een verstopt filter, ik heb nu even zonder filter gewerkt en een nieuw besteld via Farida. Maar... dat moet van Bali komen, dus daar wachten we op!! Geduld is hier een zeer schone zaak, dat moge duidelijk zijn. Gistermiddag tot ruim 4 uur gewerkt, terug naar het hotel, douchen, naar Mataram wat eten bij de Pizza Hut. Daarna met patiënten naar de kaakchirurg. Dat verliep minder voorspoedig, Roland wordt echt gemist!!! Bij de eerste patiënte moesten de restanten van een kies in de bovenkaak verwijderd worden en dat heeft meer dan één uur geduurd!!! Er zaten nog 2 patiënten van mij en 8 andere te wachten. Uiteindelijk heeft Paulina nog 1 patiënte van mij behandeld, de andere heeft ze bekeken en we hebben een nieuwe afspraak gemaakt voor zaterdagmiddag. (Even tussendoor, het regent op dit moment meer dan pijpenstelen, een groot watergordijn komt naar beneden) Toen naar de apotheek voor de antibiotica en de pijnstillers, maar dat heb ik overgedragen aan mijn super assistent Adi. Hij is onderwijzer op de school en vindt het erg interessant om mij te helpen. Hij is bijzonder snel van begrip en legt de patiënten al veel dingen uit zichzaelf uit voor, tijdens en na de behandeling. Op de terugweg naar het hotel gestopt bij “Yessy’s cafe” omdat we met de baas de afspraak voor vandaag hadden om naar zijn dorp op midden Lombok te gaan. Ha, ha of we het konden verzetten naar donderdag!! Dacht het niet, woensdag is de afspraak, take it or leave it. Nou, na wat heen en weer bellen met de onderwijzer in het dorp ging het feest toch mooi door.
Dus vanmorgen om 6 uur op, even mail checken (heerlijk de reacties op mijn stukje, dank, dank!!) ontbijten en zowaar, niks Lombok-kwartiertje, hij stond al klaar!!! Jantine opgehaald en door naar het dorp. Ongelooflijk maar alleen de laatste kilometers waren over een weg met losse steentjes, de rest van de, ik denk zo’n 50 kilometer, was over een keurig geasfalteerde weg die van oost naar west loopt. Weer een verdienste van de gouverneur! Toen we aankwamen in het dorp zaten alle kinderen netjes in de “school” langs de 4 muren op de grond te wachten. Geweldig wat een hartelijke ontvangst, zo welkom waren we. Uit respect had ik een sjaal om mijn hoofd gedaan, het is nl een streng gelovige dorpsgemeenschap. Uitleg van meneer Yessy, gevolgd door uitleg van Jantine en een welkom van de onderwijzer. Het is geweldig dat Jantine overal mee naar toe wil gaan want zij spreekt vloeiend Bahassa en wat Sassak. We hebben alle kinderen voor ons op de grond gezet, ik heb uitleg gegeven, en Jantine heeft alles vertaald, het liep als een trein en het was ontzettend leuk. Posters opgehangen, 1 jongen en 1 meisje mochten op het poetsmodel laten zien wat ze begrepen hadden van de instructie en daarna allemaal op een rijtje. Ik heb ze in de mond gekeken, en dat viel ontzettend mee. Natuurlijk hier en daar wel een kind met behoorlijk wat gaten in tanden en kiezen, maar ook een heleboel met een redelijk gaaf/helemaal gaaf gebit. Na de “controle” kreeg ieder kind een tandenborstel en een tube tandpasta, dank aan de sponsoren!! Allemaal blije gezichten. Toen om de beurt laten kijken hoe het met de ogen is. Jantine wees aan, de kinderen gaven antwoord en als dat niet klopte keek Stephan naar de ogen. Met de kinderen viel dat allemaal mee, alleen een jongen heeft een zeer klein linkeroog dat ook nog ontstoken is omdat de oogleden niet goed sluiten. Zie voor de juiste info de website van Stephan en Rebecca. Na de oogcontrole kreeg ieder kind een pen van het azM. Helemaal gelukkig en dat is het mooiste om te zien, daar doe ik het voor.
Toen Stephan nog een aantal volwassenen had gecontroleerd en ik nog naar de hand van een oude vrouw mocht kijken die door een kat gebeten was ( hele grote vieze wond en waarschijnlijk een begin van tetanus met een enorme ontsteking, maar wat kan ik op zo’n moment doen behalve zeggen dat ze zo snel mogelijk naar een ziekenhuis moet?) werden we uitgenodigd bij de onderwijzer thuis om wat te eten. Geweldig lief natuurlijk maar ook een beetje eng. Eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat alles er erg schoon uitzag, er kwamen verschillende “schotels” op tafel (= de berouka, een grote vierkant tafel buiten waarop iedereen gaat liggen/zitten met een dak erboven) en ik heb lekker gegeten. Aan het eind van de maaltijd vroeg meneer Yessy of we naar een baby van 3 maanden konden kijken, kleinkind van de onderwijzer. Onze ontzetting en medeleven waren groot toen we een jongetje zagen met een waterhoofd, geen ogen en een dubbelzijdige hazenlip en geen neus. Het gehemelte was wel normaal dus het kindje kan wel met een flesje melk drinken, maar hem is natuurlijk geen lang leven beschoren. Jantine heeft een enorme ervaring, juist met deze kinderen, en kon de grootouders (de moeder van 22 jaar “studeert” nog) de juiste adviezen geven. We hebben de vrouw van de onderwijzer royaal bedankt voor de maaltijd, kan ze melk kopen voor de baby.
Na nog een kort bezoek aan de vader van meneer Yessy, teug naar Senggigi. We waren hier rond 3 uur. Stephan en Rebecca hebben de taxi gebeld en zijn shoppen in Mataram. Ik heb even gezwommen en gedoucht en ben nu dus klaar met dit verslag. Straks aan Rebecca de foto’s vragen en die bij het verslag voegen ( dat kan ik inmiddels zelf!!)
Warme groeten uit Lombok, waar het nu al 1,5 uur regent, Marie-José